Τι είναι η Neural Therapy

25.10.2019

Αποτελεί μία θεραπευτική τεχνική που αφορά στον πόνο (οξύ και χρόνιο), στην αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων , χρόνιων λειτουργικών (μη – οργανικών ) διαταραχών , καθώς και στην αντιμετώπιση φλεγμονής.

Χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα τοπικά αναισθητικά , προκαίνη ή  λιδοκαίνη (ξυλοκαίνη) , στην κεκαθαρμένη τους μορφή , δηλαδή χωρίς καμία πρόσμιξη άλλης φαρμακευτικής ουσίας. 

Δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση του όρου, θα μπορούσαμε να πούμε περιφραστικά, ότι σημαίνει θεραπευτική (αλλά και διαγνωστική)  χρήση των τοπικών αναισθητικών.

Είναι  μέθοδος που ξεκίνησε από την Γερμανία, όπου είναι πολύ διαδεδομένη, (εφαρμόζεται εδώ και περίπου 100 χρόνια), καθώς και σε όλες τις γερμανόφωνες χώρες. Στην Ελλάδα οι γιατροί που την εφαρμόζουν και είναι εκπαιδευμένοι και πιστοποιημένοι από την «Ελληνική Εταιρεία Neural Therapy και Μελέτης της Ομοιόστασης», είναι σε αριθμό  μόλις 45.

Διαφορά μεταξύ  Νeural Therapy και τοπικής αναισθησίας  

Στην τοπική αναισθησία μπλοκάρονται με τοπικό αναισθητικό, οι αισθητικές ίνες (ίνες του πόνου), προκειμένου να γίνει κάποια επέμβαση.

Στη Neural therapy, το τοπικό αναισθητικό μπλοκάρει τις συμπαθητικές ίνες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, με σκοπό να σταματήσει η υπερδραστηριότητα τους. Ο στόχος είναι η βελτίωση της αιμάτωσης των ιστών, η ενίσχυση της αυτορρύθμισης και η ίαση του οργανισμού.

Τι σημαίνει Ομοιόσταση

Ο όρος σημαίνει «σταθερή κατάσταση», και για τον ανθρώπινο οργανισμό, σημαίνει σταθερότητα και ισορροπία των φυσιολογικών παραμέτρων  που είναι απαραίτητα για τη διατήρηση στη ζωή ( pH , θερμοκρασία , οξυγόνο, ηλεκτρολύτες, επίπεδα γλυκόζης  αίματος). Μεγάλες μεταβολές των συστημάτων αυτών είναι ασύμβατες με τη ζωή.

Τι είναι Αυτορρύθμιση (Autoregulation)

Περιλαμβάνει όλους τους εσωτερικούς μηχανισμούς του οργανισμού, των οποίων η καλή λειτουργία και «συνεργασία», εξασφαλίζουν τη σταθερότητα του οργανισμού, (ομοιόσταση),  σε διάφορους στρεσογόνους παράγοντες. 

Πρόκειται για το  Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα, το Ενδοκρινικό και το Ανοσολογικό σύστημα.

Τα τρία αυτά συστήματα παίζουν τον σπουδαιότερο ρόλο στις λειτουργίες αυτορρύθμισης   του οργανισμού. Είναι σε άμεση επικοινωνία και σύνδεση μεταξύ τους, (μέσω διαφόρων ουσιών που αυξάνονται ή μειώνονται ανάλογα τις συνθήκες), και κάθε φορά που διαταράσσεται η λειτουργία κάποιου, επηρεάζεται η λειτουργία των υπολοίπων με στόχο τη διατήρηση της ομοιόστασης.

Για παράδειγμα, όταν στον οργανισμό επιδράσει κάποιος βλαβερός παράγοντας (οξύ stress- συναισθηματικό, τραύμα, λοίμωξη-φλεγμονή κλπ), τα συστήματα αυτορρύθμισης   δρουν έτσι ώστε να αυξηθεί η παραγωγή κάποιων ουσιών (π.χ. κορτιζόλη, αδρεναλίνη- νοραδρεναλίνη μεσολαβητές φλεγμονής κλπ) , για να μπορέσει ο οργανισμός να ανταπεξέλθει. Όταν περάσει η φάση αυτή του «συναγερμού» για τον οργανισμό, τα συστήματα αυτορρύθμισης επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση.

• Όταν όμως ο βλαπτικός παράγοντας δεν είναι παροδικός και συνεχίσει να επιδρά στον οργανισμό, τότε χάνεται η ισορροπία των συστημάτων αυτορρύθμισης, όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει στο σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης (chronic fatigue syndrome), όπου υπάρχει χαμηλή κορτιζόλη στον οργανισμό (εξάντληση των αποθεμάτων της), με ταυτόχρονη μεγάλη αύξηση φλεγμονωδών κυτταροκινών. 

• Εάν ο οργανισμός συνεχίσει να παραμένει στην παραπάνω κατάσταση, τα ρυθμιστικά συστήματα   υπερφορτώνονται και  ανεπαρκούν  και  ο οργανισμός μπαίνει πια σε μία κατάσταση χρόνιου stress, όπου εκδηλώνονται συμπτώματα,  μόνιμες βλάβες και χρόνια νοσήματα.

Η Neural Therapy όταν εφαρμόζεται στη φάση των συμπτωμάτων, πριν την εμφάνιση μορφολογικής αλλοίωσης η βλάβης,  επιφέρει πλήρη ανάνηψη των συστημάτων αυτορρύθμισης και ίαση του οργανισμού.

Τι είναι το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα (ΑΝΣ – Autonomic Nervous System)

Ένας τρόπος για να γίνει πιο κατανοητή αυτή θεραπεία  είναι να  αναφερθούν κάποια αδρά στοιχεία ανατομίας και νευροφυσιολογίας του τεράστιου νευρικού «δικτύου» στο σώμα μας που λέγεται ΑΝΣ, και που είναι ο στόχος δράσης της Neural Therapy.

Λειτουργικά το Νευρικό μας σύστημα χωρίζεται στο :

• Σωματικό Νευρικό Σύστημα, που έχει εκούσια λειτουργία (υπόκειται στον δικό μας έλεγχο) και στο
• Αυτόνομο Νευρικό σύστημα, που έχει ακούσια λειτουργία , δηλαδή αυτόματα (χωρίς να υπόκειται στο δικό μας έλεγχο)

Και τα δύο συστήματα διαθέτουν συνδέσεις τόσο προς το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ), όσο και προς στο Περιφερικό Νευρικό Σύστημα (ΠΝΣ).

Διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τον έλεγχο των λειτουργιών από τη δική μας βούληση.

Το ΑΝΣ  νευρώνει  όλα τα εσωτερικά όργανα του σώματος καθώς και τους αδένες, λειτουργώντας ακούσια και συνεχώς

Είναι υπεύθυνο για τη λειτουργία του εσωτερικού περιβάλλοντος και συνεπώς ρυθμίζει  τις λειτουργίες όλων των συστημάτων του οργανισμού  όπως:

Καρδιαγγειακό

Αναπνευστικό

Γαστρεντερικό

Ουροποιητικού

Γεννητικό – Αναπαραγωγικό

Θερμορυθμιστικό σύστημα

Έχει κεντρικό ρόλο στην ανταπόκριση του οργανισμού στο στρες 

Το ΑΝΣ διαιρείται σε δύο μέρη , το Συμπαθητικό και το Παρασυμπαθητικό που διαφέρουν μεταξύ τους τόσο στην ανατομία όσο και στη λειτουργία τους.

Το  Συμπαθητικό όσο και το Παρασυμπαθητικό, ελέγχονται από τον Υποθάλαμο, που είναι το ανώτερο κέντρο ρύθμισης της ομοιόστασης του οργανισμού, συνεπώς το ΑΝΣ (σε συνεργασία με το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό, με τα οποία είναι στενά συνδεδεμένο) , είναι ο κύριος υπεύθυνος για τη διατήρηση της ομοιόστασης.

Συμπαθητικό (Sympathetic – Stress – θωρακοοσφυική μοίρα –Α8-Ο2)

• Είναι γνωστό ως το σύστημα «πάλεψε ή τρέξε» (fight or flight), και είναι αυτό που θέτει τον οργανισμό σε ετοιμότητα, καθιστώντας τον ικανό να ανταπεξέλθει σε στρεσσογόνες καταστάσεις και γενικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

• Αυξάνει την  καρδιακή συχνότητα και την αιματική ροή στους σκελετικούς μύες.

• Καλεί τον οργανισμό να καταναλώσει ενέργεια, καθώς διεγείρει την λειτουργία των οργάνων και αυξάνει τον μεταβολισμό.

• Εκτείνεται σε όλο το σώμα (δεν υπάρχει τμήμα του σώματος που να μην υπάρχουν ίνες του Συμπαθητικού).

• Η ενεργοποίηση του Συμπαθητικού οδηγεί στην απελευθέρωση  νοραδρεναλίνης  από τις νευρικές απολήξεις, και αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης από τα επινεφρίδια, στην κυκλοφορία

• Η αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη προκαλούν αλλαγές στη δραστηριότητα των περιφερικών οργάνων και αγγείων καθώς και στη δραστηριότητα του ΚΝΣ.

Οι αλλαγές τελικά που συμβαίνουν στο άτομο κατά την ενεργοποίηση του Συμπαθητικού είναι:

• Αύξηση εγρήγορσης (επίδραση στο δικτυωτό σχηματισμό)
• Αίσθηση «φτάνω στα όρια μου»
• Αίσθηση ενεργητικότητας και ευφορίας
• Απάθεια στον κίνδυνο
• Παροδική ανοχή στον πόνο
• Αύξηση πίεσης , καρδιακής συχνότητας, ρυθμού και βάθους αναπνοής (επίδραση στα ζωτικά κέντρα στη γέφυρα και τον προμήκη μυελό)
• Αίσθηση είμαι «τεντωμένος» και «τρέμω» (Γενικευμένη επίδραση  στο  μυϊκού τόνου)
• Αύξηση καταβολισμού του γλυκογόνου στους μυς και τα ηπατικά κύτταρα
• Απελευθέρωση λίπους από το λιπώδη ιστό

Όλες οι παραπάνω αλλαγές καθιστούν το άτομο ικανό να ανταπεξέλθει σε μία στρεσογόνα  κατάσταση.

Παρασυμπαθητικό: ( Parasympathetic – Peace -κρανιο- ιερή μοίρα

• Είναι γνωστό ως το σύστημα «ξεκουράσου και χώνεψε» (rest and digest). Διατηρεί και αποκαθιστά τις εφεδρείες του οργανισμού και «γεμίζει»  τις ενεργειακές του αποθήκες.

• Ρυθμίζει τη λήψη τροφής την αναπαραγωγή και την ανάπαυση

• «Πιάνει δουλειά» όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας, και τον επαναφέρει σε κανονικούς ρυθμούς μετά από καταστάσεις έντασης.

• Προκαλεί μύση (συστολή) της κόρης του οφθαλμού , και ελάττωση της καρδιακής συχνότητας.

• Έχει ανταγωνιστική δράση ως προς το συμπαθητικό όταν νευρώνουν ίδιο όργανο, ενώ η συντονισμένη δράση τους ρυθμίζει με μεγάλη ακρίβεια την ακούσια λειτουργία της  καρδιάς, των εσωτερικών οργάνων και των αδένων.

Οι αλλαγές που συμβαίνουν μετά την ενεργοποίηση του Παρασυμπαθητικού είναι:

• Συστολή της κόρης του ματιού (μύση) , με σκοπό την μείωση της ποσότητας φωτός που πέφτει στο μάτι και την εστίαση του ματιού σε κοντινά αντικείμενα
• Αύξηση έκκρισης αδένων που ευοδώνουν  την πέψη ( ενδοκρινών και εξωκρινών ) καθώς και του ήπατος
• Αύξηση της απορρόφησης και χρησιμοποίησης τροφικών στοιχείων
• Σεξουαλική διέγερση
• Αύξηση κινητικότητας του γαστρεντερικού σωλήνα ( αφόδευση)
• Σύσπαση βρόγχων
• Μείωση καρδιακών παλμών και κλάσματος εξώθησης .

• Ουσιαστικά ομοιόσταση έχουμε όταν υπάρχει ισορροπία μεταξύ Συμπαθητικού και Παρασυμπαθητικού συστήματος.

• Όταν το ΑΝΣ  δυσλειτουργεί, και χάνεται η ισορροπία μεταξύ των δύο τμημάτων του (Συμπαθητικού –Παρασυμπαθητικού), διαταράσσεται η ομοιόσταση και εμφανίζονται συμπτώματα, βλάβες και χρόνια νοσήματα.

• Συνεπώς το ΑΝΣ έχει την σοβαρή αποστολή να συντονίσει όλες τις λειτουργίες του οργανισμού, τόσο σε επίπεδο κυττάρων, όσο και σε επίπεδο οργάνων και συστημάτων.

Είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει κανένα νόσημα στο οποίο  να μην εμπλέκεται το ΑΝΣ και κυρίως το Συμπαθητικό

 

• Ο Υποθάλαμος , οποίος ελέγχει το ΑΝΣ , είναι κομμάτι του μεταιχμιακού συστήματος, και έχει σημαντικές συνδέσεις με τον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου.

 Έτσι,

• το ΑΝΣ παίζει σημαντικό ρόλο στην συμπεριφορά και την συναισθηματική έκφραση ατόμων που βρίσκονται σε κατάσταση έντονης φόρτισης,  γενικά παρεμβαίνει στο σύστημα των κοινωνικών συμπεριφορών και έχει θεμελιώδη συμμετοχή στις ανώτερες ψυχικές λειτουργίες

• Το περιαγγειακό Συμπαθητικό, (ίνες του συμπαθητικού που νευρώνουν τα αγγεία), εκτείνεται μέχρι το επίπεδο των μικρών τριχοειδών, και είναι πολύ σημαντικός παράγοντας ομοιόστασης και αυτορρύθμισης, γιατί ελέγχει την αιμάτωση και οξυγόνωση των ιστών που είναι κύρια προϋπόθεση για την καλή λειτουργία του οργανισμού.

Η Neural Therapy, αναγνωρίζει στο ΑΝΣ και κυρίως στο Συμπαθητικό, πολύ μεγάλη σημασία , τόσο σε διαγνωστικό όσο και σε θεραπευτικό επίπεδο. Η πρακτική εφαρμογή της ΝΤ στοχεύει στις Συμπαθητικές ίνες του ΑΝΣ , οι οποίες αποτελούν το κύριο υπόστρωμα της δράσης της

Θεωρητικά, η ΝΤ βασίζεται σε βαθιές γνώσεις και τεχνικές της κλασσικής πανεπιστημιακής  ιατρικής (Νευρανατομία Νευροφυσιολογία Ενδοκρινολογία Νευροανοσολογία),  όμως ο ολιστικός τρόπος προσέγγισης του ασθενούς και των προβλημάτων του, στοχεύει στην αποκατάσταση της αυτορρύθμισης και ομοιόστασης του οργανισμού με τελικό σκοπό την αυτοίαση.

Τι είναι ολιστική (βιολογική) ιατρική

Σύμφωνα με τον συμβατικό , κλασσικό τρόπο σκέψης, μία ασθένεια έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο εμφάνισης και εξέλιξης, και οφείλεται σε έναν ή περισσότερους βλαπτικούς παράγοντες, ενώ χρησιμοποιεί σαν βασικό στοιχείο αξιολόγησης την μορφολογική αλλοίωση δηλαδή, κάποια ανατομική βλάβη η οποία εμφανίζεται σε διάφορες απεικονιστικές εξετάσεις (ακτινογραφίες, μαγνητική, αξονική κλπ).

Τι γίνεται όμως όταν υπάρχουν συμπτώματα στον ασθενή, πολλές φορές βασανιστικά και χρόνια, χωρίς να υπάρχει εμφανής ανατομική βλάβη;

Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εξουθενωτικές κεφαλαλγίες που διαρκούν χρόνια και επηρεάζουν τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής πολλών ανθρώπων, ενώ οι εξετάσεις τους είναι όλες «καθαρές»! 

Άλλο πολύ συχνό πρόβλημα αποτελεί το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που ταλαιπωρεί μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, έχει βασανιστικά συμπτώματα αλλά κολονοσκόπιση «καθαρή»!   

Ένα ακόμη πολύ συχνό φαινόμενο είναι οι χρόνιοι πόνοι στον αυχένα και τη μέση (αυχεναλγίες, οσφυαλγίες) , που δεν δικαιολογούνται από τα λίγα και μη – αξιολογήσιμα ευρήματα των απεικονιστικών εξετάσεων. Οι ασθενείς συνήθως υποφέρουν πολλά χρόνια , πηγαίνοντας σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων και λαμβάνοντας πολλά φαρμακευτικά σκευάσματα με αποτελέσματα όμως πρόσκαιρα.

• Η ολιστική ιατρική, την οποία υπηρετεί η ΝΤ,  έχει έναν ιδιαίτερο και εξατομικευμένο τρόπο θεώρησης και αξιολόγησης των συμπτωμάτων και των νοσημάτων. Θεωρεί ότι οι ασθένειες και κυρίως οι χρόνιες, είναι πολυπαραγοντικές, δεν διαχωρίζει την ψυχή από το σώμα, καθώς θεωρεί  τον  άνθρωπο ψυχοσωματικό ον,  και λαμβάνει σοβαρά υπ όψιν συμβάντα και γεγονότα που έχουν προηγηθεί πολλά χρόνια πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων.

• Η ολιστική εκτίμηση έχει μεγάλη σημασία για τα χρόνια νοσήματα  , καθώς και  τα ψυχοσωματικά. Έχει στόχο την ενδυνάμωση των μηχανισμών αυτορρύθμισης και αυτοίασης που διαθέτει ο οργανισμός, με σκοπό τη διατήρηση της ομοιόστασης – λειτουργία πολύ σημαντική για τη διατήρηση της ζωής.

• Η ολιστική ιατρική, εκτιμά ότι η μορφολογική αλλοίωση (ανατομική βλάβη), είναι ο τελευταίος κρίκος σε μία αλυσίδα γεγονότων που αρχικά ξεκινούν σε κυτταρικό επίπεδο, και ότι  αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Σ’ αυτό το σημείο δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία  παρά μόνο συμπτωματική- παρηγορητική  αντιμετώπιση.

Θεραπεία σημαίνει αιτιολογική αντιμετώπιση πριν εμφανιστεί μη- αναστρέψιμη μορφολογική βλάβη. 

Η ιστορία της Neural Therapy

Η «πατρίδα» της ΝΤ είναι η Γερμανία, και ο «πατέρας» της ο Γερμανός γιατρός F. Huneke.

Η  ιστορία της ξεκινάει από μία σύμπτωση που τράβηξε το ενδιαφέρον δύο αδελφών γερμανών  Αναισθησιολόγων, Ferdinand και Walter Huneke.

Οι δύο τους παρατήρησαν ότι, όταν έδωσαν ενδοφλεβίως κάποιο παυσίπονο στην αδερφή τους, η οποία υπέφερε πολλά χρόνια από ημικρανία, εκείνη ένιωσε ανακούφιση και αίσθημα ζωντάνιας. Αμέσως μετά, συνειδητοποίησαν ότι το παυσίπονο που νόμιζαν ότι έδωσαν, ήταν προκαίνη, την οποία χορήγησαν κατά λάθος.

Από τότε κι έπειτα οι αδερφοί Huneke  χρησιμοποίησαν ενέσεις προκαίνης για πολλές νόσους και έκαναν πολλές κλινικές παρατηρήσεις πάνω στην αποτελεσματικότητα της.

Το 1940 , ο ένας αδερφός, ο Ferdinand Huneke, απέτυχε να θεραπεύσει μία ασθενή με έντονο πόνο στον αριστερό ώμο. Η θεραπεία με ενδοφλέβια προκαίνη ήταν αναποτελεσματική.

Μετά από λίγο καιρό, η ίδια ασθενής τον επισκέπτεται και πάλι αλλά για άλλο  λόγο. Μία παλιά ουλή στη δεξιά κνήμη που είχε, οφειλόμενη σε  οστεομυελίτιδα που πέρασε στην  παιδική της ηλικία, την πονούσε. Διήθησε την ουλή με προκαίνη, και μαζί με την εξάλειψη του πόνου στην ουλή, εξαφανίστηκε και ο πόνος στον ώμο της.

Ο F. Huneke χαρακτήρισε την κατάσταση αυτή σαν «Flash Effect», και δημοσίευσε την περίπτωση αυτή γράφοντας για τις απομακρυσμένες δράσεις των τοπικών αναισθητικών, ενώ εισήγαγε στις θεωρητικές βάσεις της ΝΤ την έννοια «Πεδίο Διαταραχής –Παρεμβολής». (Interference Field).

Στη συγκεκριμένη ασθενή, Πεδίο Διαταραχής για εκείνη ήταν η ουλή στη δεξιά κνήμη, η οποία προκάλεσε  την έναρξη του πόνου στον αριστερό ώμο – ένας τραυματισμένος ιστός δηλαδή που της «χάλαγε» την αυτορρύθμιση  και της προκάλεσε πόνο σε απομακρυσμένη περιοχή στο σώμα της.

Τι είναι το Βασικό Σύστημα Ρύθμισης (Extracellular Matrix)

Ουσιαστικά αποτελεί τον εξωκυττάριο χώρο και ό,τι αυτός περιλαμβάνει.

Ο εξωκυττάριος χώρος είναι ο χώρος μεταξύ των κυττάρων και φέρνει σε επικοινωνία  όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Πρόκειται δηλαδή για το μικροπεριβάλλον των κυττάρων.

Για πρώτη φορά διατυπώθηκε σαν έννοια το 1953,  από τον ερευνητή γιατρό Alfred Pischinger (1899-1982) ο οποίος το ονόμασε  Μη Εδικό Σύστημα.

Περιλαμβάνει, χαλαρό συνδετικό ιστό, τριχοειδή αγγεία τις τελικές νευρικές ίνες του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, τη θεμέλια ουσία η οποία διαθέτει πρωτεΐνες υαλουρονικό οξύ και πρωτεογλυκάνες, μαστοκύτταρα , ινοβλάστες , δομικές πρωτεΐνες (κολλαγόνο και ελαστίνη) , συνδετικές πρωτεΐνες και νερό.

Αποτελεί μέρος συνάντησης των τριών βασικών συστημάτων αυτορρύθμισης  του οργανισμού, Νευρικό Ανοσοποιητικό , Ενδοκρινικό.

Πολύ  σημαντικό είναι ότι αποτελεί το έσχατο σημείο του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος , εκεί που ξεκινάει μία βλάβη και εκεί που στοχεύει η ΝΤ με τη χρήση των τοπικών αναισθητικών.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι, όλοι οι βλαπτικοί παράγοντες που κάνουν τον οργανισμό να νοσεί, προκαλούν πρωτίστως, αλλαγές στις συμπαθητικές τελικές απολήξεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος  μέσα στο Βασικό Σύστημα Ρύθμισης (extracellular matrix), ενώ η βλάβη στα κύτταρα , και κατ΄ επέκταση στα όργανα, γίνεται σε δεύτερο χρόνο.

 Ουσιαστικά,  η γένεση  μιας νόσου ξεκινά από δυσλειτουργία του ΒΣΡ, και μέσα σε άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα καταλήγει να γίνει συγκεκριμένο νόσημα συγκεκριμένου οργάνου.

Επομένως η καλή  λειτουργία του ΒΣΡ αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη διατήρηση της αυτορρύθμισης και ομοιόστασης και κατ επέκταση της καλής υγείας του οργανισμού. 

Η ΝΤ με τη χρήση τοπικών αναισθητικών έχει στόχο να αποτοξινώσει να αποκαταστήσει και να σταθεροποιήσει τη λειτουργία του ΒΣΡ (της Extracellular  Matrix).



Τι είναι το Πεδίο Διαταραχής   – ΠΔ  (Disturbance Field)

Είναι μία οποιαδήποτε περιοχή μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, που μπορεί να διαταράξει την αυτορρύθμιση, και να προκαλέσει συμπτώματα και βλάβες, ακόμα και σε απομακρυσμένα σημεία στο σώμα. Ουσιαστικά πρόκειται για περιοχή χρόνιας φλεγμονής, η οποία πυροδοτεί τον άξονα του stress στον οργανισμό  (διέγερση του Συμπαθητικού νευρικού συστήματος) και μπορεί να προκαλέσει και να συντηρήσει συμπτώματα και προβλήματα ακόμα και σε μέρη στο σώμα που βρίσκονται μακριά από αυτή. 

Αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι   μέσα σε όλο το  πεδίο της ΝΤ και είναι η ουσιαστική διαφορά της από τη θεραπευτική χρήση της τοπικής αναισθησίας.  

Στόχος της ΝΤ με τη χρήση προκαίνης ή λιδοκαίνης,  είναι να απενεργοποιήσει όλα τα τυχόν ΠΔ στον οργανισμό και να αποκαταστήσει τη λειτουργία του ΑΝΣ, αποκαθιστώντας έτσι την αυτορρύθμιση του οργανισμού.

«Όλα αυτά γίνονται πιο κατανοητά, εάν παρομοιάσουμε τον οργανισμό με έναν εκνευριστικά αργό και ασταθή ηλεκτρονικό υπολογιστή τον οποίο έχουμε υπερφορτώσει και επιβαρύνει με πολλές πληροφορίες. Η γνωστή σε όλους λύση είναι να κάνουμε μία επανεκκίνηση  (reboot) οπότε βλέπουμε ότι ο υπολογιστής ξεμπλοκάρει και λειτουργεί και πάλι καλά. Θα μπορούσε λοιπόν η ΝΤ να θεωρηθεί ένα reboot του ΑΝΣ (autonomic reboot).»

Σε ΠΔ μπορεί να μετατραπούν όλα τα μέρη του σώματος  ή τα όργανα που έχουν υποστεί με κάποιο τρόπο παθομορφολογική αλλοίωση.

Ένα πεδίο διαταραχής, δεν αποτελεί αιτιολογικό παράγοντα για κάποιες διαταραχές ή νοσήματα, όμως αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση τους. Έχουν μεγάλη κλινική σημασία γιατί , με την πάροδο του χρόνου αποσταθεροποιούν την αυτορρύθμιση και την ομοιόσταση του οργανισμού και τον καθιστούν περισσότερο ευάλωτο. Σ ΄αυτόν τον ευάλωτο οργανισμό , όταν επιδράσουν κάποια στιγμή κι άλλοι βλαπτικοί παράγοντες, που μπορεί να  είναι και  ήπιοι, (απλή ίωση , συναισθηματικό stress, ένας εμβολιασμός κλπ), μπορεί να εκδηλωθούν απότομα νοσήματα ή να συντηρηθούν χρόνιες καταστάσεις. 

Υποπτευόμαστε ΠΔ όταν:

• Υπάρχει νόσημα που δεν έχει τυπική πορεία

• Σε περιπτώσεις ανεξήγητης αποτυχίας της συμβατικής κλασσικής θεραπείας

• Σε περιπτώσεις χρονιότητας συμπτωμάτων

• Σε κάθε αναντίστοιχα καθυστερημένη ή υπερβολική απάντηση του οργανισμού , συμπεριλαμβανομένης και της αλλεργίας

• Συνοδά συμπτώματα και σημεία από το Αυτόνομο Νευρικό σύστημα, όπως: 
• Μειωμένη αντοχή και χρόνια κόπωση
• Διαταραχές του ύπνου και αστάθεια του θυμικού
• Συμπτώματα σε αλλαγές καιρού
• Ευαισθησία σε λοιμώξεις
• Αυξημένη ευαισθησία στον πόνο
• Δυσανεξία – Αλλεργία (τροφές. Κοσμήματα κλπ)
• Διαταραχές σε νύχια και τρίχες
• Διαταραχές θερμορύθμισης
• Αλλαγές στη σπαργή του δέρματος και του υποδορίου ιστού
• Αύξηση του μυϊκού τόνου
• Μυοσκελετικές διαταραχές
• Μεταβολές στην πίεση και την καρδιακή συχνότητα

Το χρονικό διάστημα μεταξύ της εγκατάστασης ενός ΠΔ, και της έναρξης προβλημάτων που σχετίζονται μ αυτό ποικίλει, και μπορεί να είναι αμέσως μετά, ή πολλά χρόνια αργότερα, εξαρτώμενο από τον κάθε οργανισμό. 

Από την άλλη μεριά βέβαια, δεν είναι σίγουρο και δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι θα αναπτύξουν ΠΔ στον οργανισμό τους μετά από κάποιο τραυματισμό , επέμβαση ή λοίμωξη.

Αυξάνονται όμως οι πιθανότητες όταν υπάρχει κακή  επούλωση τραυμάτων μετά από επεμβάσεις,  παθολογική επούλωση (χηλοειδή),  χρόνιες υποτροπιάζουσες λοιμώξεις και φλεγμονές.

Γενικά η ΝΤ υποστηρίζει ότι:

• Κάθε χρόνια νόσος μπορεί να οφείλεται σε κάποιο ΠΔ
• Κάθε σημείο του σώματος μπορεί να μετατραπεί σε ΠΔ
• Όταν το πρόβλημα οφείλεται σε ΠΔ, τότε η χορήγηση τοπικού αναισθητικού (προκαινη ή λιδοκαίνη) , μπορεί να  προκαλέσει το φαινόμενο Huneke , δηλαδή την ολοκληρωτική εξαφάνιση των συμπτωμάτων του ασθενούς, μέσα σε δευτερόλεπτα από την  χορήγηση του φαρμάκου.

Το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να διαρκέσει τουλάχιστον  20 ώρες  ( ή 8 ώρες όταν πρόκειται για ΠΔ δόντι).  Το φαινόμενο αυτό μπορεί να επαναληφθεί στην επόμενη θεραπεία, και γενικά η διάρκεια του να είναι μεγαλύτερη σε κάθε χορήγηση τοπικού αναισθητικού.

Συνήθη Πεδία Διαταραχής στον οργανισμό:

• Ουλές σε όλο το σώμα ανεξαρτήτου αιτιολογίας  (μετεγχειρητικές, μετατραυματικές, μετά από εμβόλια, δήγματα εντόμων κλπ)

• Περιοχή κεφαλής – περιοχή ΩΡΛ. Εδώ εντοπίζονται τα πιο συχνά πεδία διαταραχής που προκαλούν προβλήματα, με ποσοστό εμφάνισης 70-80% ! Αφορούν στα:

Αμυγδαλές (συχνές αμυγδαλιτιδες, ουλές από αμυγδαλεκτομή), 

Παραρίνιους  κόλπους (συχνές ιγμορίτιδες , μετωπιαίες κολπίτιδες κλπ)

Αυτιά  (συχνές ωτίτιδες, επεμβάσεις στο αυτί , εμβοές κλπ) 

Δόντια (απονευρωμένα, κοκκιώματα και κύστεις, έγκλειστα δόντια, χρόνια περιοδοντίτιδα, χρόνια οστίτιδα της γνάθου μετά από εξαγωγές κλπ)

• Κοιλιακή χώρα  (ήπαρ χοληδόχος κύστη, στομάχι , έντερο)

• Ουροποιογεννητικό σύστημα (μήτρα , σάλπιγγες, ωοθήκες, νεφροί ουρητήρες, ουροδόχος κύστη, προστάτης).

Χρόνιες φλεγμονές σε δόντια, στόμα, πρόσωπο και γνάθο  

Σήμερα, είναι τεκμηριωμένο πια με μελέτες, ότι η χρόνια περιοδοντίτιδα σχετίζεται άμεσα με καρδιαγγειακά νοσήματα και διαβήτη (πολύ πρόσφατη μελέτη, αποδεικνύει ότι μικρόβια από την περιοδοντική περιοχή εισχωρούν στο τοίχωμα των αγγείων προκαλώντας φλεγμονή).

Για τη ΝΤ, όμως ιδιαίτερη βαρύτητα έχουν οι σιωπηρές,  υποκλινικές φλεγμονές, αυτές που έχουν λίγα ή καθόλου συμπτώματα και τα ονομάζει πεδία διαταραχής (ΠΕ)

Τέτοια  πεδία διαταραχής που  συναντάμε πολύ συχνά στον πληθυσμό, είναι:

• Απονευρωμένα δόντια

Η απονεύρωση των δοντιών (ενδοδοντική θεραπεία) γίνεται όταν ο πολφός του δοντιού – που περιέχει μεταξύ άλλων και τα νεύρα- παρουσιάζει μη-αντιστρεπτή φλεγμονή, ως αποτέλεσμα τερηδόνας ή τραύματος, με στόχο να διατηρηθεί το δόντι , πράγμα που αποτελεί στόχο για έναν οδοντίατρο. Παρά τη μεγάλη εξέλιξη των τεχνικών, μία απονεύρωση μπορεί να αποτύχει σε μεγάλο ποσοστό για πολλούς λόγους, όπως:

• Δεν μπορεί να απομακρυνθεί όλο το νεκρωτικό υλικό από τις ρίζες του δοντιού
• Δεν είναι δυνατόν να αποστειρωθεί ένα δόντι
• Δεν υπάρχει τέλεια απονεύρωση 

Μετά από κάθε διαδικασία απονεύρωσης, λόγω αποδόμησης των πρωτεϊνικών στοιχείων του πολφού, απελευθερώνονται τοξικές ουσίες στην κυκλοφορία του αίματος που λέγονται πτωμαΐνες (μερκαπτάνες, θειοαιθέρας, ινδόλη κλπ). Ταυτόχρονα ο οργανισμός επιβαρύνεται και από υλικά που χρησιμοποιούνται κατά την απονεύρωση τα οποία μπορεί να είναι κυτταροτοξικά, αλλεργιογόνα, να προκαλούν φλεγμονή λόγω αντίδρασης ξένου σώματος στον οργανισμό ή να απελευθερώνουν στον οργανισμό βαρέα μέταλλα όπως το κάδμιο ( γουταπέρκα). Όλα αυτά, δεν σημαίνουν ότι δεν πρέπει κάποιος να απονευρώσει κάποιο δόντι όταν υπάρχει ένδειξη, ούτε ότι ένα απονευρωμένο δόντι θα αποτελέσει πεδίο διαταραχής για έναν οργανισμό υποχρεωτικά.  Εάν όμως υποπτευόμαστε ότι ένα δόντι μπορεί να συμπεριφέρεται σαν πεδίο διαταραχής, πρέπει να εξετάσουμε την πιθανότητα και αν είναι όντως έτσι τότε, οι θεραπευτικές εγχύσεις προκαίνης αποτελούν την πρώτη επιλογή.

• Έγκλειστοι φρονιμίτες

Οι έγκλειστοι φρονιμίτες (γενικά τα έγκλειστα δόντια) είναι δόντια που δεν έχουν ανατείλει μέσα στο στόμα και είναι καλυμμένα από τον βλεννογόνο των ούλων, και έχουν μεγάλη παθογεννετική σημασία για τη Neural Therapy. Η κλινική εμπειρία χρόνων έχει δείξει ότι σχετίζονται με πολλές διαταραχές όπως, εμβοές, κεφαλαλγίες, αυχενικό σύνδρομο, χρόνιες αμυγδαλίτιδες, κόπωση, ταχυκαρδίες, κατάθλιψη σε νέα άτομα.  Τον ίδιο ρόλο μπορεί να παίξουν και υπολείμματα δοντιού μετά από μη- επιτυχή εξαγωγή τους. Η θεραπεία είναι χειρουργική και στις δύο περιπτώσεις.

• Υπολείμματα ριζών

• Δόντια με χρόνια πολφίτιδα ή νεκρό πολφό

Ο πολφός του δοντιού, έχει αναφερθεί, έχει όλα τα χαρακτηριστικά του Βασικού Συστήματος Ρύθμισης κατά Pischinger (αποτελείται από συνδετικό ιστό, αγγεία νεύρα λεμφαγγεία, κύτταρα ανοσοποιητικού και οδοντοβλάστες). Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε παθολογία του πολφού μπορεί να επηρεάσει όλο τον οργανισμό.

Η χρόνια πολφίτιδα πιο συχνά οφείλεται σε τερηδόνα, σε ερεθίσματα θερμικά, χημικά και μηχανικά που υφίστανται τα δόντια κατά τη διάρκεια οδοντιατρικών εργασιών, καθώς και σε προβλήματα σύγκλεισης των γνάθων, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν τραύματα από πρόωρες επαφές των δοντιών. Υπάρχουν οι αντιστρεπτές και οι χρόνιες πολφίτιδες. Στις αντιστρεπτές πολφίτιδες το δόντι είναι ευαίσθητο στο κρύο και το ζεστό και απαντούν πολύ καλά στην ΝΤ με επαναλαμβανόμενες εγχύσεις προκαίνης. Στις χρόνιες μη-αντιστρεπτές μορφές, το δόντι είναι ευαίσθητο συνέχεια χωρίς ερεθίσματα ενώ η εναπόθεση πάγου το βελτιώνει, ενώ το δόντι πονάει στην επίκρουση και κατά τη μάσηση.

Η νέκρωση του πολφού είναι χωρίς συμπτώματα συνήθως, ενώ έχει προηγηθεί πολφίτιδα. Ανάλογα με την ανοσολογική κατάσταση του ασθενούς, μπορεί να έχουμε αλλοιώσεις γύρω από τη ρίζα του δοντιού , μέχρι χρόνια οστίτιδα της γνάθου, οπότε να χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.

Οι παραπάνω καταστάσεις (πολφίτιδες και νέκρωση πολφού), αποτελούν τα πιο συχνά πεδία διαταραχής της στοματογναθοπροσωπικής περιοχής.

• Κύστεις δοντιών

• Περιοδοντίτιδα

Είναι χρόνια φλεγμονή των ιστών που βρίσκονται γύρω από τα δόντια. Μελέτες των τελευταίων ετών την αναγνωρίζουν σαν λοιμογόνο παράγοντα που προκαλεί  διάφορα νοσήματα, όπως έμφραγμα, εγκεφαλικό διαβήτη, καθώς και  επιπλοκές στην εγκυμοσύνη. Για τη ΝΤ αποτελεί σημαντικό πεδίο διαταραχής για τον οργανισμό και απαιτεί θεραπεία περιοδοντίτιδας από οδοντίατρο, ενώ οι επαναλαμβανόμενες εγχύσεις τοπικού αναισθητικού, χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά και  βοηθούν στην αντιμετώπιση της φλεγμονής , τη βελτίωση της αιμάτωσης και της οξυγόνωσης των ιστών, βελτιώνοντας έτσι τους  μηχανισμούς της ομοιόστασης και αυτορρύθμισης.

• Χρόνια οστίτιδα της γνάθου

Είναι συνήθως σιωπηρή,  ασυμπτωματική φλεγμονή στο εσωτερικό της γνάθου, που μπορεί να προκαλέσει μαλάκυνση του οστού. Δεν πρόκειται για οστεομυελίτιδα, ενώ δεν έχει σαφή ακτινολογική εικόνα. Αποτελεί σημαντικό πεδίο διαταραχής και η θεραπεία της είναι χειρουργική.

• Διαταραχές στην κροταφογναθική άρθρωση

Σήμερα, ο όρος διαταραχές κροταφογναθικής άρθρωσης, έχει αντικατασταθεί από τον όρο Κρανιογναθικές διαταραχές, για το λόγο ότι τα σημεία και συμπτώματα που αφορούν σε αυτήν την πάθηση, δεν περιορίζονται μόνο σε αυτή καθαυτή την άρθρωση. Περιλαμβάνουν, πόνο στους μασητήρες και κροταφίτες μύες, πόνο στην κροταφογναθική άρθρωση, μειωμένη διάνοιξη στόματος, πόνους στα δόντια και το αυτί, κεφαλαλγίες, αυχεναλγίες. Τα μυϊκά συμπτώματα από την διαταραχή αυτή, περιλαμβάνουν και τους μύες του αυχένα για το λόγο ότι οι μύες αυτοί, είναι μέρη των μυοκινητικών αλυσίδων που ξεκινούν από την περιοχή της κροταφογναθικής και καταλήγουν στον αυχένα.

Οι κύριες αιτίες πρόκλησης των κρανιογναθικών διαταραχών, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, είναι, οι διαταραχές σύγκλεισης των δοντιών, τραύματα, το ψυχοκοινωνικό stress, και ο βρουξισμός (τρίξιμο των δοντιών).

Για τη ΝΤ, είναι πολύ σημαντικό πεδίο διαταραχής που μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα σε απομακρυσμένα σημεία στο σώμα. Π.χ. διαταραχές σύγκλεισης είναι δυνατόν να προκαλέσουν κινητική δυσλειτουργία και πόνο στην ιερολαγόνιο άρθρωση. Ανάλογα με το αίτιο πρέπει να γίνει αιτιολογική αντιμετώπιση, ενώ θεραπευτικές διηθήσεις προκαίνης σε σημεία πυροδότησης των εμπλεκόμενων μυών (πολύ συχνά) , καθώς και στην κροταφογναθική άρθρωση, προσφέρουν σημαντική ανακούφιση.

• Εμφυτεύματα – Ξένα σώματα στη γνάθο

Είναι αλήθεια ότι τα εμφυτεύματα έχουν φέρει επανάσταση στην οδοντιατρική. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται τιτάνιο σαν υλικό εκλογής , το οποίο έχει πολλά πλεονεκτήματα όπως, μικρό βάρος και μεγάλη αντοχή σε διάβρωση και θραύση, ενώ παράλληλα έχει και την πιο καλή βιοσυμβατότητα , λόγω του ότι , παρουσία οξυγόνου, σχηματίζει ένα αδρανές στρώμα οξειδίου πάνω στο οποίο εναποτίθεται οστό.

Παρολα αυτά όμως, λόγω της τριβής και της χρήσης, αυτό το στρώμα διαβρώνεται κάποια στιγμή ή ελαττώνεται το στρώμα του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται βλαβερές ουσίες (υποξείδια) και να διαχέονται στους ιστούς. Επίσης το τιτάνιο προκαλεί την απελευθέρωση προφλεγμωνοδών κυταροκινών , που σημαίνει ότι δημιουργεί σιωπηρη φλεγμονή στον οργανισμό,  (ουσιαστικά μετατρέπεται σε πεδίο διαταραχής),  που δρα εκλυτικά στην εμφάνιση διαφόρων προβλημάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος θα αρνηθεί τα σύγχρονα και πολύ εξελιγμένα εμφυτεύματα, άλλωστε ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά. Σε άτομα όμως με χρόνια νοσήματα και επιβαρυμένο οργανισμό θα πρέπει μάλλον να αποφεύγονται.

Τα ξένα σώματα αφορούν συνήθως οδοντιατρικά υλικά που ξεχάστηκαν, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να αντιδράσει ανοσολογικά και να δημιουργηθεί χρόνια σιωπηρή φλεγμονή  (πεδίο διαταραχής).

• Ουλές

Γενικά οι ουλές στο σώμα, είτε εξωτερικές στο δέρμα, είτε στους βλενογόννους, αποτελούν το πρότυπο πεδίου διαταραχής για τη ΝΤ, ανεξάρτητα από τη μορφολογία τους, ή την παρουσία συμπρτωμάτων (κνησμός, τράβηγμα, μεταβολή της αίσθησης μετά από αλλαγές του καιρού). Οι περισσότερες είναι αποτέλεσμα χειρουργικών επεμβάσεων, ή τραυμάτων, ενώ σημαντικές είναι και οι ουλές από εμβόλια. Ακόμα και ουλές που δεν τραβάνε την προσοχή μας, μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα.

Στη στοματογναθοπροσωπική περιοχή μπορεί να έχουμε ουλές, συνήθως από επεμβάσεις αλλά και από ατυχήματα, στην περιοχή του τριδύμου νεύρου, μέσα στο στόμα (ουλές από ακροριζεκτομές, αφαίρεση έγκλειστων δοντιών, ουλές από αμυγδαλεκτομή). Όλα τα παραπάνω πεδία διαταραχής είναι ιδιαίτερης σημασία για τη ΝΤ, ενώ σημαντικές είναι και οι ουλές που έγιναν μετά από επούλωση κατά δεύτερο σκοπό.

Όλες οι ουλές, αφού εκτιμηθούν με συγκεκριμένες κλινικές δοκιμασίες, και διαπιστωθεί ότι είναι ενεργές και αποσταθεροποιούν την αυτορρύθμιση, η επαναλαμβανόμενη διήθηση τους με τοπικό αναισθητικό είναι θεραπεία εκλογής για την απενεργοποίηση τους.

• Βαρέα μέταλλα (σφραγίσματα από αμάλγαμα)

Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις οδοντιατρικές εργασίες, είναι επιβαρυντικά για τον οργανισμό (επιβαρύνουν το Βασικό Σύστημα Ρύθμισης και αποσταθεροποιούν την αυτορρύθμιση του οργανισμού). Κανένα από αυτά τα υλικά δεν είναι 100% συμβατό με τους ιστούς. Τα πιο επιβαρυντικά είναι τα κράματα βαρέων μετάλλων καθώς και τα αμαλγάματα τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως μέχρι σήμερα για σφραγίσματα. Η έγχυση με προκαίνη στην περιοχή των δοντιών που φέρουν αυτά τα υλικά μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση , όμως σε αρκετές περιπτώσεις αυτό δεν φτάνει και απαιτείται η χειρουργική απομάκρυνση τους για την ύφεση των συμπτωμάτων.

• Ηλεκτρογαλβανισμός

• Προβλήματα από Αμυγδαλές

Οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις των αμυγδαλών, από την παιδική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή, έχουν ιδιαίτερη παθογενετική σημασία για τη ΝΤ. Μετατρέπονται σε σημαντικό πεδίο διαταραχής, από το οποίο μπορεί να ξεκινήσουν συμπτώματα στον αυχένα, έως και την ιερολαγόνια άρθρωση. Η θεραπευτική έγχυση προκαίνης στην περιοχή των αμυγδαλών, κατ’ επανάληψη, είναι θεραπεία εκλογής στη ΝΤ, για την απενεργοποίηση τους και την αποκατάσταση της αυτορρύθμισης.

• Χρόνιες ιγμορίτιδες

Οι χρόνιες υποτροπιάζουσες φλεγμονές των παραρίνιων κόλπων, είναι πολύ συχνά πεδία διαταραχής που προκαλούν προβλήματα, ακόμα και σε απομακρυσμένα σημεία στο σώμα. Η έγχυση προκαίνης στα κατάλληλα σημεία, αφενός, περιορίζει ή και εξαφανίζει τα τοπικά συμπτώματα , αφεταίρου,  βελτιώνει ή και σταματάει συμπτώματα σε απομακρυσμένα σημεία.

Όλα τα παραπάνω πολύ συχνά προβλήματα, είναι σιωπηρές φλεγμονές για τον οργανισμό, φλεγμονές δηλαδή υποκλινικές, που δε δίνουν συμπτώματα ή δίνουν πολύ λίγα, με αποτέλεσμα να παραμελούνται.

Είναι όμως πολύ σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για εκδήλωση νοσημάτων και συμπτωμάτων ακόμα και σε απομακρυσμένα σημεία στο σώμα.

Αξίζει να αναφερθεί και πάλι, ότι ο πολφός του δοντιού   έχει τα χαρακτηριστικά του Βασικού Συστήματος Ρύθμισης – Extracellular Matrix– (συνδετικό ιστό, αγγεία, νεύρα, λεμφαγγεία, κύτταρα ανοσοποιητικού), συνεπώς, οποιαδήποτε διαταραχή ή παθολογία του, μπορεί να επηρεάσει όλο τον οργανισμό.

 Αντιστρόφως, και  κάθε θεραπευτική πράξη στον πολφό, είναι ικανή να επηρεάσει θεραπευτικά όλο το σώμα. Συνεπώς , η επικρατούσα αντίληψη ότι τα δόντια είναι κάτι ξεχωριστό και άσχετο από τον υπόλοιπο οργανισμό, είναι πολύ λανθασμένη.

Η θεραπεία σε πολλά από τα παραπάνω πεδία διαταραχής, περιλαμβάνει θεραπευτικές εγχύσεις με τοπικό αναισθητικό για να απενεργοποιηθούν, όμως κάποιες φορές δεν είναι θεραπεία εκλογής. Για παράδειγμα, η χρόνια οστίτιδα της γνάθου, χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση,  μία διαταραχή κροταφογναθικής άρθρωσης που οφείλεται σε κακή σύγκλειση απαιτεί διόρθωση της σύγκλεισης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί και αφαίρεση κάποιου δοντιού για υποχωρήσουν τα συμπτώματα ή να υφεθεί κάποιο νόσημα.

Το Τρίδυμο νεύρο και η σπουδαιότητα  του

Το Τρίδυμο νεύρο (V εγκεφαλική συζυγία) , είναι ένα πολύ ιδιαίτερο εγκεφαλικό νεύρο, το οποίο εμπλέκεται σε πολλές παθολογικές καταστάσεις.  Οι κεντρικοί πυρήνες του βρίσκονται στο εγκεφαλικό στέλεχος, και ο σπουδαιότερος για τη ΝΤ είναι ο μικτός Τριδυμοαυχενικός πυρήνας. Ο πυρνήνας αυτός, εκτείνεται μέχρι το 2^ο και 3^ο αυχενικό μυελοτόμιο του νωτιαίου μυελού (Α2 – Α3). Μέσω αυτού του πυρήνα, έχει πολύ σημαντικές συνδέσεις, με:

• Το πνευμονογαστρικό νεύρο (X εγκεφαλική συζυγία)
• Το γλωσσοφαρυγγικό νεύρο (XI  εγκεφαλική συζυγία)
• Το υπογλώσσιο νεύρο (XII εγκεφαλική συζυγία)
• Το δικτυωτό σχηματισμό (περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τον κύκλο εγρήγορσης και ύπνου, την αντίληψη του πόνου, τον έλεγχο των κινήσεων και τη σπλαχνική δραστηριότητα)
• Το άνω Αυχενικό γάγγλιο του Συμπαθητικού νευρικού συστήματος

Όλες οι παραπάνω νευρικές συνδέσεις, πιθανόν να εξηγούν γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των πεδίων διαταραχής στη ΝΤ, βρίσκεται στη στοματογναθοπροσωπική περιοχή.

Τι είναι η Μεταμερική νεύρωση και το Μεταμέριο (segmental innervation-segment) και ποια η σημασία της μεταμερικής θεραπείας (segmental therapy) 

H μεταμερική νεύρωση αφορά ουσιαστικά την κατανομή των νωτιαίων νεύρων, και τι αυτά νευρώνουν (όργανα μυες οστά δέρμα). Η διαμόρφωση της οφείλεται στην ανατομία του νωτιαίου μυελού που ξεκινάει από την  ανάπτυξη του νευρικού συστήματος κατά την εμβρυική ζωή.

Το τμήμα του νωτιαίου μυελού που συμμετέχει για το σχηματισμό ενός νωτιαίου νεύρου, ονομάζεται μυελοτόμιο. Το μυελοτόμιο αυτό νευρώνει ένα εσωτερικό όργανο, (σπλαχνοτόμιο), έναν μυ, (μυοτόμιο), ένα τμήμα οστού (σκληροτόμιο), και μία περιοχή του δέρματος (δερμοτόμιο), που επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω αντανακλαστικών νευρικών συνδέσεων. (αντανακλαστικά τόξα).

Το μυελοτόμιο, το σπλαχνοτόμιο, το μυοτόμιο, το σκληροτόμιο και το δερμοτόμιο αποτελούν το Μεταμέριο, και αντιδρούν σαν ολότητα σε ερεθίσματα (βλαπτικά ή θεραπευτικά), όταν αυτά επιδράσουν σε ένα από τα τμήματα του.  Σ’ αυτό ακριβώς βασίζεται και η μεταμερική θεραπεία. Δηλαδή, αν με κάποιο τρόπο διεγερθεί ένα μέρος του μεταμερίου, (μυοτόμιο ή δερμοτόμιο), τότε θα αντιδράσουν και τα υπόλοιπα μέρη του, λειτουργώντας έτσι σαν ενιαία μονάδα. (Μεταμερική αντανακλαστική μονάδα).

Για παράδειγμα, αν εμείς διεγείρουμε το δέρμα (δερμοτόμιο) με μία βελόνα  ή χορηγήσουμε τοπικό αναισθητικό ενδοδερμικά, τότε θα έχουμε θεραπευτική δράση και στα υπόλοιπα μέρη του μεταμερίου,  (μυοτόμιο, σπλαχνοτόμιο κλπ).

Επίσης , σε περίπτωση παθολογίας κάποιου σπλάχνου (ήπαρ, πάγκρεας, έντερο κλπ), πάλι λόγω των αντανακλαστικών τόξων μεταξύ των τμημάτων του μεταμερίου, δημιουργούνται στο δέρμα οι γνωστές ζώνες του Head, περιοχές δηλαδή σε συγκεκριμένα σημεία του δέρματος, με πόνο και ερυθρότητα. Οι περιοχές αυτές έχουν αξία διαγνωστική αλλά και θεραπευτική, παρεμβαίνοντας στα συγκεκριμένα σημεία με διάφορες τεχνικές (Neural therapy, βελονισμός θεραπευτική μάλαξη κλπ).

Στην περίπτωση της Νeural therapy , η έννοια του μεταμερίου διευρύνεται αρκετά, πέρα από τα όρια των νωτιαίων νεύρων.  Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι το Αυτόνομο νευρικό σύστημα, το οποίο έχει καθολική παρουσία στο σώμα, από την κεφαλή μέχρι τα πέλματα. Η διεύρυνση του μεταμερίου πρακτικά σημαίνει ότι, παθολογία κάποιου οργάνου δεν εκφράζεται στο σώμα μόνο στα σημεία κατανομής των νωτιαίων νεύρων στο , αλλά και σε άλλα σημεία που μπορεί να είναι και απομακρυσμένα από το πάσχον όργανο ή που φαινομενικά να μην σχετίζονται. (Φωτο)

Η θεραπευτική χρήση των τοπικών αναισθητικών

Στην Neural Therapy χρησιμοποιούμε αποκλειστικά, καθαρά, χωρίς προσμίξεις,  διαλύματα προκαίνης και ξυλοκαίνης 1%, με πρώτη επιλογή την προκαίνη.

Γενικά, τα τοπικά αναισθητικά, σταθεροποιούν τις μεμβράνες των κυττάρων, μέσω αντιστρεπτού αποκλεισμού των καναλιών νατρίου, με αποτέλεσμα, τον αποκλεισμό της μετάδοσης της νευρικής διέγερσης, και την αναισθητοποίηση συγκεκριμένης περιοχής του σώματος. Αυτό έχει να κάνει με την  κλασσική δράση των τοπικών αναισθητικών.

Τα τοπικά αναισθητικά όμως έχουν κι άλλες επιπρόσθετες, «εναλλακτικές» θα μπορούσαμε να πούμε δράσεις, που είναι πιθανότατα λιγότερο γνωστές (ακόμα και σε γιατρούς). Αυτές οι δράσεις, δεν σχετίζονται με τα κανάλια νατρίου αλλά, μπλοκάρουν κάποιους υποδοχείς, που σχετίζονται με μία συγκεκριμένη πρωτεΐνη, (πρωτεΐνη G) και είναι πολύ σημαντικές:

• Αντιφλεγμονώδης δράση
• Ελάττωση του περιεγχειρητικού stress
• Αντιθρομβωτική δράση
• Νευροπροστατευτική δράση
• Αντιβακτηριδιακή, αντιμυκητιασική , αντιική δράση
• Αντικαρκινική δράση

Στη Neural Therapy δεν χρησιμοποιούμε τα τοπικά αναισθητικά για τοπική αναισθησία, (αποκλεισμό των αισθητικών ινών και διακοπή μετάδοσης του πόνου προς διεκπεραίωση μιας χειρουργικής επέμβασης), αλλά για τον αποκλεισμό των συμπαθητικών ινών, με σκοπό την αποκατάσταση της ανώμαλης και παθολογικής δραστηριότητας του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, με τελικό στόχο την αιτιολογική θεραπεία του συμπτώματος ή της νόσου.

Αυτό σημαίνει ότι η διάρκεια δράσης ενός τοπικού αναισθητικού είναι αδιάφορη για την Neural Therapy. Απεναντίας, όσο πιο μικρή διάρκεια έχει ένα τοπικό αναισθητικό, τόσο πιο κατάλληλο είναι προς χρήση στη ΝΤ, δεδομένου ότι δεν χρειαζόμαστε την δράση του σαν τοπικό αναισθητικό, αλλά την αποκατάσταση του αυτόνομου νευρικού συστήματος, και γι΄ αυτό το λόγο η προκαίνη είναι το τοπικό αναισθητικό πρώτης επιλογής, δεδομένου ότι έχει διάρκεια δράσης μόνο 20 λεπτά. Έτσι ο ασθενής, μετά το τέλος της θεραπείας, μπορεί να φύγει από το ιατρείο μέσα σε 20-30 λεπτά και να επιστρέψει στην καθημερινότητα του.

Περιγραφή μεθόδου – Κλινική πράξη

Απαραίτητη προϋπόθεση, πριν από οποιαδήποτε εφαρμογή θεραπευτικών εγχύσεων, είναι η λήψη λεπτομερούς ιστορικού, η σωστή διάγνωση και η λεπτομερής κλινική εξέταση. Πολύ σημαντικό επίσης είναι να ξέρουμε την ακριβή αιτιοπαθογένεια του προβλήματος.

 Όλα αυτά θα μας επιτρέψουν να δημιουργήσουμε μία σωστή υπόθεση εργασίας και ένα σωστό θεραπευτικό πλάνο

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Το ιστορικό για τη ΝΤ έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι λεπτομερές, και δεν περιορίζεται στην τυπική συμβατική προσέγγιση. Κάποιες φορές οι ασθενείς νιώθουν λίγο περίεργα κατά τη διάρκεια της λήψης ιστορικού, και μερικές φορές αναρωτιούνται, εάν οι ερωτήσεις μας σχετίζονται με την παρούσα κατάσταση τους. Κι όμως, όχι μόνο σχετίζονται αλλά μπορεί να έχουν διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρόβλημα τους.

  Για παράδειγμα:

Για έναν πόνο στον ώμο, η τυπική συμβατική προσέγγιση έχει ως εξής:

Τυπικό κλασσικό ιστορικό, κλινική εξέταση ώμου, ακτινογραφία ή MRI, οδηγίες, χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, διηθήσεις με τοπικά αναισθητικά ή/και κορτιζόνη.

Για τη ΝΤ, το ιστορικό έχει ως εξής:

Που ακριβώς

Από πότε

Με τι συνδέεται

Προσωπικό ιστορικό γέννησης

Παιδικές ασθένειες

Νόσοι κατά την παιδική ηλικία

Υποτροπιάζουσες λοιμώξεις

Ευαίσθητα σημεία στο σώμα

Προηγούμενα νοσήματα, τραυματισμοί, επεμβάσεις

Ουλές – διαταραχές επούλωσης

Κατάσταση εντέρου και γενικά πεπτικού

Γυναικολογικό –Μαιευτικό ιστορικό

Συμπτώματα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα

Ψυχοκοινωνική κατάσταση

Γενετικές προδιαθέσεις

Οδοντιατρικό ιστορικό

Προηγηθείσες θεραπείες και φάρμακα

• Κατόπιν , γίνονται σκέψεις για πιθανή πυροδότηση των συμπτωματων από:

Αμυγδαλές

Παθολογία δοντιών

Παραρίνιοι κόλποι

Αυτιά

Αυχενική μοίρα σπονδυλικής στήλης

Θωρακική μοίρα σπονδυλικής στήλης

Περιφερικές αρθρώσεις                                                 

Περιόστεο

Ουλές  στο σώμα

Ένα Πεδίο Διαταραχής, μπορεί να πυροδοτήσει ή/και να συντηρεί ένα σύμπτωμα ή νόσημα, γιατί αποσταθεροποιεί την αυτορρύθμιση του οργανισμού.

Υποπτευόμαστε την ύπαρξή του, εάν ο ασθενής μας αναφέρει ότι, την περίοδο πριν από την έναρξη των συγκεκριμένων συμπτωμάτων, εμφανίζει γενικά, μη-ειδικά συμπτώματα, όπως:

κόπωση, διαταραχές ύπνου, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, διαταραχές του θυμικού, κατάθλιψη, ευαισθησία στις αλλαγές του καιρού, πόνοι κάτω από  σωματική ή ψυχική επιβάρυνση.

Συνήθως , η κλινική πράξη έχει δείξει, ότι μετά τα παραπάνω γενικά συμπτώματα, και πριν το κύριο και οξύ σύμπτωμα για το οποίο ο ασθενής έχει ζητήσει βοήθεια, έχει μεσολαβήσει και κάτι άλλο, όπως μία λοίμωξη, ένα έντονο stress συναισθηματικό, μεγάλη σωματική κόπωση, χορήγηση εμβολίου κλπ. Αυτό ουσιαστικά αποτελεί ένα δεύτερο χτύπημα για τον οργανισμό, που τελικά τον απορρυθμίζει και εμφανίζεται το οξύ σύμπτωμα ή το νόσημα.

Το λεπτομερές λοιπόν ιστορικό μας ενημερώνει για την ακριβή αλληλουχία των γεγονότων και μας κατευθύνει σωστά.

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

Η επισκόπηση, έχει να κάνει με την λεπτομερή παρατήρηση του ασθενούς από τη στιγμή που μπαίνει στο ιατρείο. Η χειραψία του, η έκφραση στο πρόσωπο του, ο τρόπος που περπατάει, η στάση του σώματος του, μας δίνουν τις πρώτες πληροφορίες.  

Κατόπιν, παρατηρούμε τον ασθενή έχοντας βγάλει τα ρούχα του, για πιθανές:

• ουλές στο σώμα του (οποιασδήποτε αιτιολογίας)
• τροφικές αλλοιώσεις στο δέρμα
• πτυχώσεις του δέρματος
• Αλλαγές στις τρίχες (ανόρθωση)
• Αλλαγές στο χρώμα του δέρματος
• αγγειεκτασίες,
• μυϊκές  ατροφίες, μυϊκές υπερτονίες ή ασυμμετρίες
• σκελετικές ανωμαλίες  
• διαταραχές και προβλήματα στην γναθοπροσωπική περιοχή

 Η επισκόπηση γίνεται πάντα τόσο σε ηρεμία όσο και σε κίνηση (βάζουμε τον ασθενή να περπατήσει αρκετές φορές), τόσο στην όρθια, όσο και στην καθιστική θέση, ενώ τον προτρέπουμε να κάνει κινήσεις κάμψης, έκτασης, καθώς και στροφικές κινήσεις τόσο του αυχένα όσο και της υπόλοιπης σπονδυλικής στήλης, προκειμένου να παρατηρήσουμε το εύρος των κινήσεων του σώματος

ΨΗΛΑΦΗΣΗ

Επιφανειακή ψηλάφηση:

Με τον ασθενή ήρεμο και χαλαρό, ψηλαφούμε το δέρμα και τον συνδετικό ιστό σε όλο το σώμα  και εκτιμούμε:

Την θερμοκρασία του δέρματος

Την ποιότητα του (λείο, σκληρό, στέρεο, τη συνοχή του)

Την κατάσταση των τριχών

Την υγρασία ή την ξηρότητα

Την ελαστικότητα του

Την παρουσία πτυχών

Αν ο ασθενής πονάει

Αν “φρενάρει” κάπου το δέρμα

Τυχόν διαφορές  δεξιά και αριστερά

Την κατάσταση των ουλών στο σώμα

Η ψηλάφηση του δέρματος γίνεται με πολύ απαλές κινήσεις με τα ακροδάκτυλα μας, ενώ του συνδετικού ιστού με λίγο μεγαλύτερη πίεση, για να δούμε τον κυματισμό του δέρματος , καθώς και τις πτυχές του συνδετικού ιστου ( Wave , πτυχή Kibler).

Εν τω βάθη ψηλάφηση:

Έχει να κάνει με την ψηλάφηση του μυϊκού συστήματος αλλά και βαθύτερων δομών (π.χ. οστά).

Εκτιμούμε :

Το μυικό τόνο

Τυχόν ατροφίες ή υπερτονίες μυών

Την παρουσία μυικού σπασμού ή/και σημείων πυροδότησης (trigger points)

Τυχόν επώδυνα σημεία μυών και οστών 

Εν τω βάθη ψηλάφηση αυχένα:

Πρόκειται για τα διαγνωστικά σημεία Adler-Langer, σημεία μεγάλης σπουδαιότητας για την διαγνωστική διαδικασία στη ΝΤ.

Ψηλαφώνται , με πίεση των δακτύλων μας, οστικές δομές στον αυχένα, αρχίζοντας από την μαστοειδή απόφυση του κρανίου, και συνεχίζοντας με τις εγκάρσιες αποφύσεις των αυχενικών σπονδύλων Α1 μέχρι Α7, ρωτώντας τον ασθενή που νιώθει πόνο.

Τα σημεία αυτά είναι πολύ σημαντικά για την ανίχνευση Πεδίων Διαταραχής στην στοματογναθοπροσωπική περιοχή (μετωπιαίοι κόλποι, ιγμόρεια, δόντια άνω γνάθου, δόντια κάτω γνάθου, αμυγδαλές, αυτιά).

Ψηλάφηση κοιλιάς:

Η περιοχή της κατώτερης κοιλίας μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για πιθανά Π.Δ. στην περιοχή της πυέλου (πολύ συχνά πεδία διαταραχής είναι ο γυναικολογικός και ανδρολογικός χώρος, το παχύ έντερο κλπ).

Ο ασθενής είναι σε ύπτια θέση , χαλαρός, και γίνεται επιφανειακή ψηλάφηση του δέρματος και συνδετικού ιστού, καθώς και εν τω βάθη στο ηβικό φύμα και από τις δύο πλευρές, και στην ηβική σύμφηση.

Ψηλάφηση ουλών:  

Η ψηλάφηση των ουλών είναι απαραίτητη δεδομένου ότι αποτελούν το πρότυπο ενός πεδίου διαταραχής. Γίνεται επιφανειακή ψηλάφηση, για τυχόν εμπόδια, καθώς και εν τω βάθη, για τυχόν σκληρίες ή παρεκτόπιση του δέρματος. 

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Λειτουργική εξέταση όλης της σπονδυλικής στήλης:

Γίνεται λεπτομερής εκτίμηση όλων των μοιρών της σπονδυλικής στήλης (αυχενική, θωρακική, οσφυϊκή, ιερό οστό και κόκκυγας).

Εξετάζεται το εύρος των κινήσεων (κάμψη, έκταση , πλάγια κάμψη, στροφή), τυχόν κλίση της σπονδυλικής στήλης, λόρδωση, κύφωση, καθώς και η θέση της λεκάνης.

Λειτουργική εκτίμηση άνω και κάτω άκρων:

Αν στον ασθενή από το ιστορικό του, αλλά και από τη δική μας κλινική εξέταση, εντοπίσουμε μυϊκή αδυναμία, μουδιάσματα ή νευρολογικά ελλείμματα, τον παραπέμπουμε πρωτίστως για εκτίμηση από νευρολόγο πριν από οποιαδήποτε δική μας παρέμβαση.

Εκτιμάται η κινητικότητα, τα αντανακλαστικά, η παρουσία πόνου,  σπασμού ή μυικής αδυναμίας, τυχόν trigger points , ριζιτική (από πίεση νωτιαίου νεύρου)  συμπτωματολογία, ή νευρολογικά ελλείμματα.

Λειτουργική εκτίμηση της αναπνοής:

Η εκτίμηση της μηχανικής της αναπνοής έχει μεγάλη σημασία για τη ΝΤ, για το λόγο ότι, οποιαδήποτε διαταραχή της, μας κατευθύνει διαγνωστικά στην ύπαρξη Πεδίου Διαταραχής στον οργανισμό.

Στη φυσιολογική αναπνοή, όταν εισπνέουμε, όλος ο θώρακας εκπτύσσεται (οι πλευρές μετακινούνται προς τα πάνω και έξω, τα μεσοπλεύρια διαστήματα διευρύνονται, ενώ ταυτόχρονα διάφραγμα μετακινείται προς τα κάτω). Μ΄ αυτόν τον τρόπο, αυξάνεται η πάνω και κάτω θωρακική διάμετρος.

Όταν διαταράσσεται η μηχανική της αναπνοής, κλινικά, παρατηρούμε ανεπαρκή αύξηση της κάτω θωρακικής διαμέτρου, μειωμένη διεύρυνση των μεσοπλεύριων διαστημάτων, και εργώδη ανύψωση του ανώτερου θώρακα και του στέρνου.

Όταν διαπιστώνουμε διαταραχή της αναπνοής, πάντα ψάχνουμε για την ύπαρξη Π.Δ. στον οργανισμό. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις διαταραγμένης αναπνοής, ανευρίσκεται κάποιο πεδίο διαταραχής, και οι θεραπευτικές εγχύσεις σε αυτό, με προκαίνη, παίζουν καταλυτικό ρόλο στη θεραπευτική έκβαση.

Υπόθεση εργασίας-Αρχική διάγνωση

Μετά το λεπτομερές ιστορικό και τα ευρήματα της  κλινικής εξέτασης, εξετάζουμε και τις εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις και κάνουμε την πρώτη υπόθεση εργασίας.

 Στο σημείο αυτό εφαρμόζουμε μία δοκιμαστική θεραπεία (έγχυση σε κάποιο σημείο συγκεκριμένο), και ανάλογα με το πώς θα απαντήσει ο ασθενής, κάνουμε μία αρχική διάγνωση. Μετά την αρχική διάγνωση, ακολουθεί ολοκληρωμένη συνεδρία, κλινική επανεκτίμηση, και ακολουθεί μία δεύτερη διορθωμένη διάγνωση. Έτσι προχωράμε βήμα-βήμα πιο κοντά στο θεραπευτικό στόχο.

Η κλινική επανεκτίμηση μετά από κάθε συνεδρία (ή και μετά από κάθε έγχυση), καθώς επίσης και πριν από την έναρξη της επόμενης συνεδρίας μετά από κάποιες μέρες, είναι εξαιρετικά σημαντική, διότι, αν εμείς βρούμε κλινική βελτίωση σημαντική (καλύτερα αποτελέσματα από την επισκόπηση, ψηλάφηση και λειτουργική εκτίμηση), ακόμα κι όταν ο ασθενής μας αναφέρει μικρή ύφεση των συμπτωμάτων του, εμείς τον καθησυχάζουμε εξηγώντας του ότι η βελτίωση του είναι θέμα χρόνου. 

Τρόποι εφαρμογής της ΝΤ

• Τοπική θεραπεία

Η έγχυση γίνεται τοπικά, στο σημείο του πόνου ή της διαταραχής. Ενδείξεις για τοπική θεραπεία αποτελούν ο πόνος ή η διαταραχή μετά από τραύματα ή επεμβάσεις καθώς και τα σημεία με παθομορφολογικές αλλοιώσεις λόγω χρόνιας εκφύλισης.

Οι εγχύσεις μπορεί να γίνουν με διάφορους τρόπους όπως:

• Αμέσως κάτω από το δέρμα (ενδοδερμικοί πομφοί)
• Σε σημεία πυροδότησης των μυών (trigger points)
• Σε σημεία πύκνωσης συνδετικού ιστού
• Γύρω από τένοντες
• Περιαρθρικά
• Προπεριοστικά (σε οστά αφού αποσυρθεί λίγο η βελόνα)
• Ενδοαρθρικά

• Μεταμερική θεραπεία (θεραπεία στο μεταμέριο )

Τα μέρη του μεταμερίου (νευροτόμιο, σκληροτόμιο, μυοτόμιο, σπλαχνοτόμιο και δερμοτόμιο), είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους με νευρικές συνδέσεις (αντανακλαστικά τόξα ), και αντιδρούν συνολικά και ενιαία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μία διαταραχή στο σπλαχνοτόμιο, (π.χ. βλάβη κάποιου οργάνου), να δίνει σημεία και αλλοιώσεις και στα υπόλοιπα μέρη του μεταμερίου. Πρακτικά θα έχουμε αλλοιώσεις στους  μυς, το συνδετικό ιστό και το δέρμα, τις οποίες μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε μέσω της ψηλάφησης. εάν στις παραπάνω αλλοιώσεις εφαρμόσουμε θεραπευτικές εγχύσεις με προκαίνη, τότε επηρεάζουμε  θεραπευτικά και το πάσχον όργανο.

Η θεραπεία αυτή έχει στόχο την αποκατάσταση του αυτόνομου νευρικού συστήματος και την ομαλοποίηση του βασικού συστήματος ρύθμισης.

Οι τρόποι εφαρμογής της μςταμερικής θεραπείας είναι:

• Ενδοδερμικοί πομφοί
• Μέσα σε μυς
• Παρασπονδυλικά (στα πλάγια της σπονδυλικής στήλης)
• Στον μεσακάνθιο σύνδεσμο (σύνδεσμος μεταξύ των ακανθωδών αποφύσεων των σπονδύλων)
• Στις πλευροσπονδυλικές αρθρώσεις
• Σε ρίζες νεύρων
• Επισκληριδίως

• Θεραπεία σε συγκεκριμένες δομές μυοσκελετικού και κινητικού συστήματος

Εδώ οι εγχύσεις γίνονται σε σημεία που ψηλαφητικά έχουν πρόβλήμα και περιλαμβάνουν, μυς, συνδέσμους εκφύσεις και καταφύσεις τενόντων, προπεριοστικές διηθήσεις, διηθήσεις σε σημεία trigger των μυών.

• Θεραπεία σε πεδίο διαταραχής

Όταν υποπτευόμαστε ότι υπάρχει κάποιο σημεία στο σώμα που μπορεί να λειτουργεί ως πεδίο διαταραχής, τότε η δοκιμαστική έγχυση προκαίνης σ’αυτό, έχει και διαγνωστικό και θεραπευτικό σκοπό. Δηλαδή, αν αμέσως μετά την έγχυση, έχουμε την ολοκληρωτική εξαφάνηση των συμπτωμάτων (φαινόμενο Huneke), τότε επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του πεδίου διαταραχής, και συνεχίζουμε, μεταξύ άλλων, τις επαναλαμβανόμενες εγχύσεις για την απενεργοποίηση του.  

Ένδειξη για διήθηση του πεδίου διαταραχής, αποτελεί η αποτυχία της τοπικής και μεταμερικής θεραπείας, στις δύο πρώτες συνεδρίες.

• Ενδαγγειακή  και περιαγγειακή θεραπεία

Πραγματοποιείται με την έγχυση 1 ml ξυλοκαίνης ή προκαίνης , 0,5 ml ενδοφλέβια και 0,5 ml περιαγγειακά (γύρω από την φλέβα).

Γίνεται συμπληρωματικά στην μεταμερική θεραπεία και την θεραπεία του πεδίου διαταραχής, καθώς επίσης και όταν η δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι έντονη.

• Θεραπεία σε νευρικά στελέχη και γάγγλια

Περιλαμβάνει εγχύσεις σε νευρικά στελέχη και γάγγλια του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Έχει ένδειξη στα πλαίσια θεραπείας πεδίου διαταραχής, και σαν συμπλήρωμα στη μεταμερική θεραπεία.

Ενδείξεις NT

Η θεραπευτική προσέγγιση της ΝΤ έχει δύο συνιστώσες: την αιτιολογική και τη συμπτωματική αντιμετώπιση

Αιτιολογική θεραπεία

Αφορά συμπτώματα, νοσήματα ή λειτουργικές διαταραχές, στα οποία δεν υπάρχει μορφολογική αλλοίωση ή μόνιμη βλάβη. Σ ‘αυτές τις περιπτώσεις , η ΝΤ εφαρμόζεται σαν μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους, όπως φυσικοθεραπεία, ψυχοθεραπεία, χειρουργική κλπ.

Συμπτωματική θεραπεία

Σε περίπτωση ύπαρξης μόνιμης βλάβης, η ΝΤ μπορεί να βελτιώσει το επίπεδο ζωής , να μειώσει τον πόνο, και να ελαττώσει τις δόσεις των χορηγούμενων φαρμάκων , καθώς και τις παρενέργειες τους.

Παθήσεις

ΚΕΦΑΛΗ-ΤΡΑΧΗΛΟΣ

• Κεφαλαλγίες (ημικρανίες, κεφαλαλγία τάσεως)
• Νευραλγίες
• Οφθαλμολογικές παθήσεις (επιπεφυκίτιδα, αγγειοκινητικές διαταραχές, γλαύκωμα)
• Ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις (ωτίτιδα, εμβοές, αλλεργική και αγγειοκινητική ρινίτιδα, χρόνια ιγμορίτιδα, υποτροπιάζουσες φλεγμονές των παραρίνιων κόλπων, παρωτίτιδα, μαστοειδίτιδα,χρόνια λαρυγγίτιδα, οξεία και χρόνια αμυγδαλίτιδα).
• Παθήσεις στοματογναθοπροσωπικής περιοχής (διαταραχές κροταφογναθικής άρθρωσης, οδοντικές παθήσεις, απονευρωμένα δόντια)
• Διαταραχές  θυρεοειδούς αδένα

ΘΩΡΑΚΑΣ

• Λειτουργικές διαταραχές καρδιάς
• Λειτουργικές διαταραχές πνευμόνων

    ΚΟΙΛΙΑ

• Παθήσεις πεπτικού συστήματος (οξεία και χρόνια γαστρίτιδα, έλκος στομάχου, υπερχλωρυδρία, έλκος δωδεκαδακτύλου, οξεία και χρόνια ηπατίτιδα, λειτουργικές διαταραχές ρου ήπατος, σύνδρομο μετά από χολοκυστεκτομή, χολοκυστίτιδα, παγκρεατίτιδα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ελκώδης κολίτιδα)
• Παθήσεις ουροποιογεννητικού συστήματος (πυελονεφρίτιδα, κυστίτιδα, κολικός νεφρού, λειτουργικές διαταραχές ουροδόχου κύστεως, χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις των γεννητικών οργάνων)
• Παθήσεις μυοσκελετικού συστήματος (λειτουργικές διαταραχές μυών και αρθρώσεων, εκφυλιστικές και φλεγμονώδεις παθήσεις σπονδυλικής στήλης και αρθρώσεων)

Αντενδείξεις ΝΤ

• Αλλεργία στην προκαίνη κσι την ξυλοκαίνη
• Καρδιακές αρρυθμίες (κολποκοιλιακός αποκλεισμός Ι και ΙΙ
• Μυασθένεια Gravis
• Καρδιακή ανεπάρκεια σοβαρού βαθμού (NYHA III)
• Διαταραχές πήξης του αίματος
• Ενεργά δερματικά νοσήματα