Ωτοβελονισμός – Ωτοθεραπεία – Ωτική Νευροτροποποίηση

28.10.2019

Ο Ωτοβελονισμός – Ωτοθεραπεία είναι επιστήμη που ανήκει στις συμπληρωματικές ιατρικές επιστήμες,  εφαρμόζεται στο πτερύγιο του αυτιού και έχει διαγνωστικό και θεραπευτικό σκοπό. Συγχρόνως παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη διαφόρων ασθενειών που αφορούν όλο τον οργανισμό.

Ενώ ο βελονισμός έχει τις ρίζες του στην Κίνα, η Ωτοθεραπεία έχει την προέλευση της στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Γαλλία, και «πατέρας» της είναι ο γάλλος γιατρός Paul Noggie, ο οποίος το 1956 ανακάλυψε ότι στο αυτί υπάρχει ένας χάρτης (Ωτικός χάρτης) που αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι δηλαδή το πτερύγιο του αυτιού ένα ολοκληρωμένο μικροσύστημα πάνω στο οποίο αντιπροσωπεύεται όλο το ανθρώπινο σώμα με τη μορφή ενός ανεστραμμένου εμβρύου

Τι σημαίνει Ωτική Νευροτροποποίηση

Ως Ωτική νευροτροποποίηση ορίζεται μία επιστημονική θεραπεία που γίνεται με τον ερεθισμό των νεύρων που νερώνουν το πτερύγιο του αυτιού.

Τα νεύρα αυτά είναι:

• Το Τρίδυμο (N. Trigeminus , 5^η εγκεφαλική συζυγία)
•  Το Πνευμονογαστρικού – ο Ωτικός κλάδος του (N. Vagus, 10^η εγκεφαλική συζυγία)
• Μείζων Ωτιαίο (N. Auricularis Magnus ,  προερχόμενο από το Α2 –A3 αυχενικό πλέγμα)

Τα παραπάνω νεύρα είναι πολύ σημαντικά κάνοντας το αυτί ένα πολύ σπουδαίο όργανο στο ανθρώπινο σώμα με άμεσες  συνδέσεις με το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα

Ο όρος ΄΄νευροτροποποίηση΄΄ σημαίνει αλλαγή στην νευροφυσιολογία  των νευρικών , ενδοκρινικών και ανοσολογικών μηχανισμών που προκαλούν την εμφάνιση διαφόρων ασθενειών.

Αυτό σημαίνει, ότι οι θεραπευτικές δράσεις της Ωτικής Νευροτροποποίησης προέρχονται από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και μάλιστα από συγκεκριμένες δομές  του.

Οι Περιοχές του αυτιού

Ήδη από την δεκαετία του ΄70 ο Nogier  είχε διαχωρίσει στο πτερύγιο του αυτιού τρεις ζώνες τις οποίες ονόμασε Περιοχές, κάθε μία από τις οποίες έχει συγκεκριμένη νεύρωση και συγκεκριμένη αντιπροσώπευση οργάνων του σώματος:

Περιοχή νεύρωσης του Τριδύμου νεύρου, (αντιπροσωπεύεται το μυοσκελετικό σύστημα – μυοσκελετικός πόνος

Περιοχή νεύρωσης του Πνευμονογαστρικού νεύρου (αντιπροσωπεύονται τα σπλαχνικά όργανα- σπλαχνικός αντανακλαστικός πόνος)

Περιοχή νεύρωσης Αυχενικού πλέγματος Α2 – Α3 (αντιπροσωπεύεται το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα- ψυχικά συμπτώματα – νευροπαθητικός πόνος)

Μηχανισμός δράσης της Ωτοθεραπείας – Ωτικής Νευροτροποποίησης

Ο μηχανισμός, μέσω του οποίου έχουμε τα διαγνωστικά και θεραπευτικά αποτελέσματα της Ωτοθεραπείας, έχει τέσσερις  συνιστώσες:

• Νεύρωση του αυτιού.

Το πτερύγιο του αυτιού με την πολύ σημαντική νεύρωση που διαθέτει ( Τρίδυμο , Πνευμονογαστρικό , Αυχενικό Πλέγμα) καθώς και με τους πολυπληθείς νευρικούς υποδοχείς που βρίσκονται στην επιφάνεια του, έχει πολύ στενή σύνδεση με το Κεντρικό Νευρικό σύστημα όπως και με το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα ( Συμπαθητικό – Παρασυμπαθητικό), με αποτέλεσμα τη δημιουργία σημαντικών νευρικών οδών επικοινωνίας μεταξύ τους.

Έτσι όταν διεγερθούν κάποια συγκεκριμένα σημεία στο αυτί, το ερέθισμα , μέσω των νευρικών αυτών οδών, θα φτάσει στον εγκέφαλο , τα όργανα της κοιλιάς , τους μύες και τις αρθρώσεις κλπ και θα επηρεάσει την λειτουργία τους και τους μηχανισμούς τους.

• Εμβρυολογική ανάπτυξη του αυτιού.

Στην ενδομήτρια ζωή, όλα τα όργανα του σώματος προέρχονται από τρία εμβρυϊκά βλαστικά δέρματα: το Εξώδερμα , το Μεσόδερμα και το Ενδόδερμα.

Το αυτί είναι ένα όργανο που προέρχεται και από τα τρία αυτά  βλαστικά δέρματα, συνεπώς , κάποια τμήματα  του αυτιού σχηματίζονται συγχρόνως με άλλα όργανα του σώματος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την πολύ στενή ανατομική και νευρολογική σχέση μεταξύ τους.

• Το αυτί είναι Μικροσύστημα.

Τις τελευταίες δεκαετίες η ραγδαία εξέλιξη των Νευροεπιστημών, με την βοήθεια εξελιγμένων τεχνικών νευροαπεικόνισης,  έχει επιφέρει σημαντικά δεδομένα για την ύπαρξη μικροσυστημάτων στον οργανισμό μας.

Το πτερύγιο του αυτιού αποτελεί ένα τέτοιο Μικροσύστημα πάνω στο οποίο αντιπροσωπεύονται όλα τα όργανα και δομές του σώματος καθώς και οι λειτουργίες τους, όπως ακριβώς αντιπροσωπεύονται και στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα ( Ανθρωπάριο του Broca κατά Penfield στο  Βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου).

Έχει διαπιστωθεί λοιπόν ότι ο Ωτικός χάρτης είναι μία αντιπροσώπευση των προβαλλόμενων κεντρικών χαρτών στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα .

Οι χάρτες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος διακρίνονται σε χάρτες του εξωτερικού κόσμου που είναι τοπογραφικοί-σωματοτοπικοί, και αφορούν στο άλγος την αφή την θερμοκρασία την ιδιοδεκτικότητα και την πίεση, και σε χάρτες του εσωτερικού κόσμου που αφορούν στα σπλάχνα και δεν έχουν  τοπογραφία – σωματοτοπία.

Έτσι και στο πτερύγιο του αυτιού, έχουμε μία ακριβή και σημειακή αντιπροσώπευση τοπογραφική και σωματοτοπική, των κεντρικών χαρτών του εξωτερικού κόσμου αλλά μόνο για το άλγος και την ιδιοδεκτικότητα, ενώ ο σπλαχνικός πόνος , που αφορά στους εσωτερικούς χάρτες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, δεν έχει καθόλου ή έχει ελάχιστη τοπογραφία και σωματοτοπία.

Το 1997 η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) σε μία από τις διεθνείς συναντήσεις της δήλωσε ότι:

«Το πτερύγιο του αυτιού  είναι το πιο αναπτυγμένο και καλύτερα επιστημονικά καταγεγραμμένο από όλα τα μικροσυστήματα του βελονισμού, ενώ παράλληλα είναι και το πρακτικότερο»

Σ ΄ έναν υγιή οργανισμό , τα σημεία στο αυτί που αντιστοιχούν στα διάφορα όργανα και δομές του σώματος, δεν ανιχνεύονται.

Όταν όμως ένα όργανο ή μία δομή στο σώμα πάσχει, τότε τα αντίστοιχα σημεία στο αυτί εμφανίζονται, καθώς γίνονται επώδυνα στην πίεση με ειδικά εργαλεία, και παρουσιάζουν αυξημένη αγωγιμότητα και μειωμένη ηλεκτρική αντίσταση και μπορούμε να τα εντοπίσουμε με ειδικούς ηλεκτρικούς ανιχνευτές.

• Ενδορφίνες  Εγκεφαλίνες, Σεροτονίνη, Ντοπαμίνη

Τα τελευταία 30 χρόνια, μετά από πολυάριθμες μελέτες πάνω στην νευροφυσιολογία και την βιοχημεία του εγκεφάλου όταν ερεθίζουμε σημεία στο δέρμα, διαπιστώθηκε ότι παράγεται ένα μήνυμα , μία πληροφορία, που διοχετεύεται τελικά στο Κεντρικό νευρικό σύστημα προκαλώντας την έκλυση των παραπάνω ουσιών. Αυτό ερμηνεύει την αναλγητική επίδραση στον πόνο, καθώς και την ηρεμιστική και αντικαταθλιπτική επίδραση σε άγχος και κατάθλιψη. 

Τα σημεία στο αυτί

Τα ωτικά σημεία , ενώ είναι ευρέως διαδεδομένο να ονομάζονται έτσι, στην πραγματικότητα πρόκειται για  περιοχές πάνω στο πτερύγιο του αυτιού και όχι για αληθή σημεία και αποτελούν το βασικό στοιχείο της Ωτοθεραπείας.

Είναι πλούσια σε νευρικούς υποδοχείς και αγγειακά συμπλέγματα  που έχουν ρόλο στον έλεγχο της θερμοκρασίας του δέρματος καθώς και στους μηχανισμούς τοπικής διασποράς της θερμότητας.

Τα ωτικά σημεία δεν είναι πάντα παρόντα αλλά ενεργοποιούνται μόνο σε περίπτωση ασθένειας ή λειτουργικής διαταραχής, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στον σωματικό βελονισμό. Δεν είναι πάντα σταθερά αλλά μπορεί να αλλάξουν θέση μέσα σε μία ωτική περιοχή και μπορούμε , με τη βοήθεια ειδικών ανιχνευτών, να εντοπίζουμε την καινούρια θέση τους  σε κάθε θεραπεία.

Η ωτική εξέταση των σημείων μας επιτρέπει να κάνουμε διάγνωση όταν ακόμα οι ασθένειες είναι τελείως ασυμπτωματικές και είναι σε ένα λειτουργικό επίπεδο. Δεν μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τον τύπο της παθολογίας ούτε την ακριβή διαταραχή. Ουσιαστικά η διαγνωστική πληροφορία που παίρνουμε είναι από ποιά δομή του σώματος προέρχεται το πρόβλημα , δηλαδή έχουμε διάγνωση τοπογραφική και όχι αιτιοπαθογενετική.

Υπάρχουν σημεία που έχουν ακριβή ανατομική αντιστοιχία με συγκεκριμένα τμήματα του σώματος και όργανα, (μυοσκελετικό  σύστημα, κρανιοπροσωπική περιοχή, σπλαχνικά όργανα, αισθητήρια όργανα, δέρμα), καθώς και σημεία χωρίς ανατομική αντιστοιχία (σημεία με γενική δράση, και σημεία που αφορούν ψυχοσωματικές λειτουργίες όπως ζάλη, ίλιγγος, άγχος, φόβος, πείνα, βουλιμία, επιθετικότητα, καταθλιπτική συμπεριφορά, εξαρτήσεις από ουσίες αλκοόλ νικοτίνη κλπ).

Όταν στον οργανισμό εμφανίζεται μία επώδυνη παθολογία ή μία οξεία φλεγμονή, τα αντίστοιχα σημεία στο αυτί εμφανίζονται σε χρονικό διάστημα 2-24 ωρών από την εμφάνιση της επώδυνης κατάστασης, κατά κανόνα στο αυτί που είναι ομόπλευρα με την βλάβη (πλευρικότητα της Ωτοθεραπείας) αλλά μπορεί να εμφανιστούν και ετερόπλευρα καθώς και αμφοτερόπλευρα.

Ο ρόλος του Πνευμονογαστρικού νεύρου και η σχέση του με το Ωτικό Πτερύγιο

Το Πνευμονογαστρικό νεύρο είναι ένα μικτό νεύρο, (κινητικό και αισθητικό), και είναι το κύριο παρασυμπαθητικό νεύρο. Έχει μακριά πορεία και κατανομή σε σχέση με τα υπόλοιπα κρανιακά νεύρα αφού ξεκινάει από τον εγκέφαλο και διατρέχει τον αυχένα , το θώρακα και όλη την κοιλιά. Επίσης είναι κεντρομόλο σπλαχνικό νεύρο με τις κεντρομόλες ίνες του (ίνες που πηγαίνουν προς τον εγκέφαλο), τέσσερις φορές περισσότερες από τις φυγόκεντρες. Έχει σημαντικές συνδέσεις και με άλλα κρανιακά νεύρα όπως το Τρίδυμο, το Προσωπικό, το Γλωσσοφαρυγγικό , συνεπώς όταν αυτό διεγερθεί θα επηρεάσει  και την λειτουργία των τελευταίων.

• Ο ρόλος του Πνευμονογαστρικού στον άνθρωπο είναι πολύ σπουδαίος δεδομένου ότι ελέγχει όλα τα  σπλάχνα του σώματος , τροποποιεί την αντίδραση του οργανισμού στο stress και παρεμβαίνει στο σύστημα των κοινωνικών συμπεριφορών.       

Οι επιβεβαιωμένες και αποδεδειγμένες δράσεις του Πνευμονογαστρικού όταν αυτό ερεθιστεί, είναι:

• Αναλγητική και αντιφλεγμονώδης
• Αντιεπιληπτική
• Αγχολυτική
• Νευροτροφική – νευροπροστατευτική στην κεντρική αγγειακή βλάβη
• Προστατευτική δράση στην καρδιακή λειτουργία
• Μεταβολική δράση , ευνοϊκή στην απώλεια βάρους
• Δράση στην διατροφική συμπεριφορά

Οι υπό μελέτη δράσεις του Πνευμονογαστρικού που πηγάζουν από πολλά υποσχόμενες μελέτες που διεξάγονται, είναι:

• Δράση στις εμβοές
• Δράσεις στα ντοπαμινεργικά συστήματα στην νόσο του Parkinson
• Δράση στις γνωστικές διαταραχές και τις διαταραχές της συνειρμικής μνήμης στους ηλικιωμένους ασθενείς

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν,

το πτερύγιο του αυτιού αποτελεί ένα πολύ σημαντικό όργανο στο σώμα διότι είναι το μοναδικό, στο οποίο το Πνευμονογαστρικό νεύρο έρχεται στην επιφάνεια και μπορούμε πολύ εύκολα να το ερεθίσουμε

Η θεραπευτική μέθοδος ονομάζεται Διαδερμικός  Ηλεκτρικός  Ερεθισμός  του Πνευμονογαστρικού  νεύρου ( Transcutaneous Vagus Nerve Stimulation –   t-VNS)  και αυτό που κάνει είναι να ερεθίζει τον Ωτικό κλάδο του Πνευμονογαστρικού νεύρου στην κόγχη του πτερυγίου του αυτιού.

Η παραπάνω μέθοδος αναπτύχθηκε από μία παλαιότερη επεμβατική , μη-φαρμακολογική θεραπεία , τον Ηλεκτρικό Ερεθισμό του Πνευμονογαστρικού (Vagus Nerve Stimulation – VNS) σε ασθενείς με ανθεκτική στα φάρμακα επιληψία καθώς και σε ασθενείς με σοβαρή κατάθλιψη. Με χειρουργική επέμβαση γινόταν  εμφύτευση μίας γεννήτριας παλμών υποδορίως (κάτω από το δέρμα) στο θωρακικό τοίχωμα που στέλνει διακεκομμένα ηλεκτρικά ερεθίσματα στον αυχενικό κλάδο του αριστερού Πνευμονογαστρικού νεύρου, με σκοπό την αναπαραγωγή όλων των θεραπευτικών δράσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Η τεχνική αυτή όμως είχε παρενέργειες όπως βήχα,  δυσφαγία,  δύσπνοια,  βράγχος φωνής,  βραδυκαρδία από ερεθισμό του δεξιού Πνευμονογαστρικού νεύρου.

Για να ελαχιστοποιηθούν οι παρενέργειες αυτές και να συμμορφωθούν οι ασθενείς στην θεραπεία, γερμανοί νευροφυσιολόγοι  ερευνητές  το 2011  προτείνουν τον Διαδερμικό  Ηλεκτρικό  Ερεθισμό  του  Πνευμονογαστρικού  νεύρου   ( Transcutaneous Vagus Nerve Stimulation –   t-VNS)  που γίνεται στο Ωτικό πτερύγιο.  Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τα ίδια θεραπευτικά αποτελέσματα με τρόπο μη- επεμβατικό, αφού γίνεται στο δέρμα του πτερυγίου του αυτιού,  και χωρίς παρενέργειες, εφαρμόζοντας μία ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση, που είναι η βάση αυτού που αναφέρεται ως Ωτική Νευροτροποποίηση.

• Στις ΗΠΑ ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων,     ( Food and Drug Administration – FDA), έβαλε επίσημα την ένδειξη για θεραπευτικό ερεθισμό του Πνευμονογαστρικού νεύρου σε ασθενείς με ανθεκτική στα φάρμακα επιληψία (1997) , καθώς και σε αυτούς με σοβαρή κατάθλιψη (2005) φωτο

«Πολυπνευμονογαστρική» θεωρία  Porges

Θεμελιωτής της θεωρίας αυτής είναι ο Stephan Porges , νευροεπιστήμονας και ψυχοφυσιολόγος στο Σικάγο, ο οποίος την διατύπωσε το 1994. Η θεωρία αυτή ουσιαστικά υπογραμμίζει τον κεντρικό ρόλο που έχει το Πνευμονογαστρικό νεύρο στην ρύθμιση πολλαπλών λειτουργιών του οργανισμού μας, και τώρα πια  , θεωρείται ομόφωνα ως ένας σημαντικός ψυχοφυσιολογικός δείκτης πολλών πτυχών της συμπεριφοράς και της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης του ατόμου.

Η Πολυπνευμονογαστρική θεωρία σήμερα θεωρείται μία κλασσική πλέον θεωρία, σύμφωνα με την οποία το Πνευμονογαστρικό νεύρο διαιρείται σε δύο μέρη:

Το μυελινικό (κοιλιακό Πνευμονογαστρικό) και

Το μη- μυελινικό (ραχιαίο Πνευμονογαστρικό)

Τα παραπάνω είναι διαφορετικά μεταξύ τους τόσο στην νευρανατομία και νευροφυσιολογία όσο και στην λειτουργία τους.

Το μυελινικό Πνευμονογαστρικό επεμβαίνει στον έλεγχο των συναισθημάτων και της κοινωνικής συμπεριφοράς και παίζει πρωτογενή ρόλο στην απάντηση στο stress και την χαλάρωση. Η Πολυπνευμονογαστρική θεωρία αποδίδει στο Πνευμονογαστρικό νεύρο θεμελιώδη ρόλο στην απάντηση των βλαπτικών εξωτερικών και εσωτερικών ερεθισμάτων ( stressors) , επεμβαίνοντας στους μηχανισμούς του stress και στο φαινόμενο της Νευροδεκτικότητας σε συνεργασία με άλλες δομές του εγκεφάλου.

Η Νευροδεκτικότητα είναι φαινόμενο με το οποίο ο οργανισμός αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις κινδύνου, ενεργοποιεί τους μηχανισμούς του stress, μπορεί να προσαρμώσει τα συστήματα άμυνας καθώς και να ενισχύσει την κοινωνική συμπεριφορά, ανάλογα με τις ανάγκες και τις συνθήκες. Μία οξεία απάντηση του οργανισμού  σε κάποιο στρεσογόνο παράγοντα, σημαίνει ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, με αύξηση κορτιζόλης ,αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης. Αυτή η ενεργοποίηση είναι πολύ χρήσιμη, γιατί έχει σαν αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον κίνδυνο.

 Για παράδειγμα:

Όταν σε έναν υγιή άνθρωπο που βρίσκεται σε κατάσταση χαλάρωσης και ηρεμίας, επιδράσει ένα οξύ stress ( επίθεση κάποιου άλλου ανθρώπου την νύχτα ή επίθεση κάποιου άγριου ζώου ξαφνικά),  τότε αυτός μπαίνει σε κατάσταση ενεργοποίησης, με συνέπεια φόβο και επιθετικότητα, καταστάσεις που είναι φυσιολογικοί μηχανισμοί  για να ξεπεράσει τον κίνδυνο και την απειλή.

Το εξίσου σημαντικό στο παραπάνω παράδειγμα,  είναι ο οργανισμός να περάσει από την κατάσταση ενεργοποίησης που μπήκε για να γλιτώσει , και πάλι στην αρχική κατάσταση χαλάρωσης. Αυτό είναι δουλειά του Πνευμονογαστρικού. Αν ο μηχανισμός του Πνευμονογαστρικού λειτουργεί καλά, τότε ο οργανισμός θα επανέλθει στην κατάσταση χαλάρωσης. Αν όχι, τότε ο οργανισμός θα μπει σε κατάσταση χρόνιας ενεργοποίησης (υπερδιέγερση), με συνέπεια χρόνια έκκριση κορτιζόλης με αποτέλεσμα :

• Χρόνια , σιωπηρή φλεγμονή (silent inflammation, low grade inflammation) λόγω διαταραχής  της απάντησης του ανοσοποιητικού από το χρόνιο stress
• Εκδήλωση πάθησης ( παθολογικά , καρδιολογικά, μεταβολικά νοσήματα, προβλήματα γονιμότητας κλπ)
• Διαταραχές στην λειτουργία του εγκεφάλου ( μειωμένη επίδοση στην εργασία , απόσπαση προσοχής, ελαττωμένη μνήμη, αϋπνία κλπ) , που σταδιακά οδηγούν σε κατάσταση μόνιμου άγχους κατάθλιψης και χρόνιου stress
• Με τον Ωτικό ερεθισμό, έχουμε την δυνατότητα να τροποποιούμε τον  τόνο του Πνευμονογαστρικού, κι έτσι να ενεργοποιούμε θεραπευτικούς μηχανισμούς,  να βελτιώνουμε τους μηχανισμούς του stress, κι έτσι να μην  καταλήγει  ο οργανισμός στην κατάσταση υπερδιέγερσης   (  χρόνιου stress)

Πως γίνεται η Ωτική διάγνωση

Το αυτί παρέχει στον θεραπευτή πληροφορίες οι οποίες σε συνδυασμό με το ιστορικό την κλινική εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις, οδηγούν στην ωτική διάγνωση η οποία είναι απαραίτητη για την επιλογή των ωτικών σημείων που θα διεγερθούν.

Η Ωτική διάγνωση γίνεται με την επισκόπηση, την ψηλάφηση και την μέτρηση της ηλεκτρικής αντίστασης του δέρματος του αυτιού, και μας παρέχει πληροφορίες όχι μόνο για τον εντοπισμό της βλάβης, αλλά και για την διάρκεια της παθολογίας (οξεία ή χρόνια), καθώς και για την προδιάθεση που έχει ο ασθενής να αναπτύξει κάποια νόσο αποκομίζοντας μία συνολική εικόνα για την κατάσταση υγείας του. 

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ : κάτω από καλό φωτισμό,  και χωρίς να ακουμπάμε το αυτί, παρατηρούμε αν υπάρχουν:

• διαταραχές στο σχήμα του πτερυγίου του αυτιού
• αγγειακές αλλοιώσεις (ωχρότητα , υπεραιμία , αγγειώματα)
• χρωστικές αλλοιώσεις ( αποχρωματισμοί , κηλίδες , σπίλοι)
• αλλοιώσεις κερατινοποίησης (δυστροφία , δυσκεράτωση)
• αλλοιώσεις στο χόνδρο (υπερτροφία , λέπτυνση)
• αλλοιώσεις στο δέρμα (κοιλότητες , πτυχές , εντομές)
• διαταραχή στους σμηγματογόνους αδένες    ( σμηγματογόνες κύστες , φαγέσωρες)

Οι παραπάνω παρατηρήσεις έχουν η κάθε μία την δική της ερμηνευτική σημειολογία, και μας δίνουν πληροφορίες για κάποια ενεργή πάθηση  χρόνια ή κάποια παρελθούσα ή ακόμα και μία υποκλινική που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα.

Επίσης μπορεί να μας δείχνουν  κάποια προδιάθεση για ανάπτυξη κάποιου συγκεκριμένου νοσήματος.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ: πρόκειται για μέτρηση της ηλεκτρικής αντίστασης του δέρματος  του πτερυγίου του αυτιού , (Skin Resistance Test),  καθώς βρέθηκε από τον Nogier , ότι τα σημεία στο αυτί  έχουν διαφορές στην ηλεκτρική αντίσταση του δέρματος. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε ειδικές συσκευές που ονομάζονται ανιχνευτές Ωτικών σημείων. ΦΩΤΟ

Ουσιαστικά πρόκειται για ηλεκτρόδια που μετρούν την ηλεκτρική δραστηριότητα του δέρματος.

Πρακτικά μας ενδιαφέρουν τα σημεία με την χαμηλότερη ηλεκτρική αντίσταση καθότι είναι τα πιο ενεργά και πάνω σ αυτά θα γίνει η θεραπεία.

ΨΗΛΑΦΙΣΗ : γίνεται με  εφαρμογή πίεσης στα σημεία του πτερυγίου του αυτιού με την χρήση ειδικών εργαλείων που ασκούν πίεση (Pressure Pain Test). Είχε προταθεί από τον Paul Nogier και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα ονομάζονται palpeurs( ΦΩΤΟ)

Τα εργαλεία αυτά έχουν μία αμβλεία μύτη διαμέτρου 2 mm περίπου, καθώς και ένα έλασμα που επιτρέπει την εφαρμογή σταθερής πίεσης. Υπάρχουν τέσσερις τύποι , συνήθως χρησιμοποιούμε τους δύο στην κλινική πράξη, τον μαύρο που αναπτύσσει πίεση 130 gr και τον μπλε που αναπτύσσει πίεση 250 gr.

Τα σημεία που ανιχνεύονται βασίζονται αποκλειστικά στο υποκειμενικό αίσθημα πόνου του ασθενούς καθώς ασκείται η πίεση με το palpeurs.

Κάποιες φορές το σημείο μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνο στην ψηλάφηση, σε βαθμό που ο ασθενής να κάνει έντονο μορφασμό (το σημάδι του μορφασμού κατά την Γαλλική σχολή – “grimace” ).

Γενικά μπορούμε να ανιχνεύσουμε με την ψηλάφηση σημεία πραγματικά επώδυνα και σημεία πιο ευαίσθητα στην ψηλάφηση αλλά όχι επώδυνα.

Πως γίνεται η θεραπεία στο ιατρείο

Αφού έχει γίνει η Ωτική διάγνωση και έχουν επιλεγεί τα Ωτικά σημεία,  σειρά έχει η θεραπευτική διέγερσή τους, η οποία γίνεται στο ιατρείο με τους εξής τρόπους:

• Τοποθέτηση κλασσικών νηματοειδών βελονών.

Αποτελεί τον πρώτο και πιο κλασσικό τρόπο θεραπευτικής διέγερσης του πτερυγίου του αυτιού.

Είναι βελόνες μιας χρήσεως αποστειρωμένες από ανοξείδωτο ατσάλι και το μήκος τους δεν ξεπερνά τα 15 mm. Τοποθετούνται σε βάθος 1-3 mm υπό συγκεκριμένη γωνία δεν φθάνουν ποτέ στον χόνδρο και παραμένουν για 20-30 min. Σε περιοχές εκτός χόνδρου μπορεί να τοποθετηθούν και πιο βαθιά.

Ο τρόπος αυτός είναι καλά ανεκτός από αρκετούς ασθενείς, όχι όμως από όλους λόγω του φόβου της βελόνας.

Μπορεί να γίνει και ηλεκτροβελονισμός , να συνδεθούν δηλαδή οι βελόνες με ειδική συσκευή που παρέχει ρεύμα χαμηλής έντασης και συχνότητας,  μέσω μικρών ηλεκτροδίων, για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα κυρίως σε περιπτώσεις πόνου καθώς και στις απεξαρτήσεις.

• Διαδερμική ηλεκτρική διέγερση

Σήμερα αποτελεί την πιο δημοφιλή , αποτελεσματική και καλά ανεκτή μέθοδο Ωτοθεραπείας απ’ όλους ακόμη και από παιδιά. Γίνεται με τη χρήση εξελιγμένων συσκευών που παρέχουν την δυνατότητα και ανίχνευσης των ωτικών σημείων και  θεραπευτικής διέγερσης.   

Επίσης έχει την δυνατότητα επιλογής διαφορετικών συχνοτήτων για κάθε σημείο, δεδομένου ότι αποτελέσματα προερχόμενα από μελέτες, δείχνουν ότι η χρήση διαφορετικών συχνοτήτων έχει εξειδικευμένη θεραπευτική δράση και επιδρά σε διαφορετικά βιολογικά συστήματα.

Η θεραπεία στο κάθε σημείο διαρκεί από 1 – 3 min και ο ασθενής το  αίσθημα που νιώθει το περιγράφει σαν «γαργάλημα»  ή σαν μικρά ανεκτά τσιμπήματα ή σαν αίσθημα βελόνας που προκαλεί πόνο. Το τελευταίο αίσθημα σηματοδοτεί και το τέλος της θεραπείας στο κάθε σημείο.

• Στα λειτουργικά σημεία ( σημεία ψυχισμού και σημεία νεύρωσης Πνευμονογαστρικού και Τριδύμου) η θεραπεία είναι ανώδυνη τελείως – ο ασθενής νιώθει ότι κάτι τον γαργαλάει ή τον ενοχλεί στο αυτί χωρίς όμως καθόλου πόνο – και πρέπει να είναι ανώδυνη γιατί τα νεύρα αυτά ερεθίζονται  με επιφανειακή διέγερση.
• Στα νευροαντανακλαστικά σημεία (σημεία που αφορούν στον μυοσκελετικό πόνο και βρίσκονται στην περιοχή νεύρωσης του αυτιού  από το Α2-Α3 Αυχενικό πλέγμα ) , η θεραπεία πρέπει γίνεται πιο αισθητή από τον ασθενή γιατί το αυχενικό πλέγμα ερεθίζεται με πιο βαθιά  διέγερση, προκαλώντας ένα ιδιαίτερο αίσθημα όμοιο με εκείνο που προκαλείται από την τοποθέτηση βελόνας.

Η Διαδερμική Ηλεκτρική Διέγερση έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική στην θεραπεία του μυοσκελετικού πόνου.

Διαδερμική διέγερση των Ωτικών σημείων μπορεί να γίνει και με εφαρμογή  Laser,  με την χρήση συσκευών που εκπέμπουν συγκεκριμένες συχνότητες. Αυτός ο τρόπος θεραπευτικής διέγερσης του πτερυγίου έχει ευρεία εφαρμογή στα παιδιά και στην θεραπεία απεξάρτησης.

• Ωτικό μασάζ

Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες τεχνικές θεραπευτικής διέγερσης , που αποτελούν τεχνικές ειδικής διέγερσης των  Ωτικών σημείων, το Ωτικό μασάζ είναι μία τεχνική μη-ειδικής διέγερσης αποτελεσματική και καθόλου επεμβατική. Χρησιμοποιούνται ειδικά εργαλεία με αμβλύ άκρο , όπως γυάλινες  ράβδοι ή μεταλλικοί στυλεοί.

Ουσιαστικά με τα εργαλεία αυτά δεν στεκόμαστε σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο αυτί , αλλά διατρέχουμε όλη την επιφάνεια του πτερυγίου με συγκεκριμένη φορά. (ΦΩΤΟ)

Μπορεί να εφαρμοστεί και από τον ίδιο τον ασθενή σύμφωνα με τις οδηγίες του θεραπευτή.

• Έγχυση ουσιών

Χρησιμοποιούνται τοπικά αναισθητικά , όπως  προκαίνη και ξυλοκαίνη καθώς και ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία εγχύουμε στα Ωτικά σημεία. Αρκετές φορές τα αποτελέσματα είναι σχεδόν άμεσα με τα τοπικά αναισθητικά. Η έγχυση του φαρμάκου γίνεται υποδόρια , με πολύ λεπτές βελόνες , σαν αυτές που χρησιμοποιούμε στην μεσοθεραπεία, και η ποσότητα του διαλύματος δεν ξεπερνά τα 0,1-0,3 ml σε κάθε σημείο. Μπορούν να θεραπεύονται μέχρι τρία Ωτικά σημεία σε κάθε συνεδρία.

• Ωτική μικροαιμορραγία

Η προκλητή αιμορραγία στο πτερύγιο του αυτιού έχει τις εξής δράσεις:

• Αναλγητική
• Αντιφλεγμονώδη
• Αντιπυρετική
• Μυοχαλαρωτική

Χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα σημεία στην πρόσθια και οπίσθια ( μαστοειδική) επιφάνεια του αυτιού.

Η τεχνική αυτή της Ωτικής μικροαιμορραγίας εφαρμόζεται με μία βελόνα από συνηθισμένη σύριγγα, ή με ένα μικρό νυστεράκι.

Μετά την θεραπεία στο ιατρείο καθημερινή θεραπεία στο… σπίτι

Αφού τελειώσει η θεραπεία στο ιατρείο, στα επιλεγμένα στο αυτί σημεία, τοποθετούνται μικρές αυτοκόλλητες ημιμόνιμες βελόνες τις οποίες ο ασθενής ενεργοποιεί μόνος του στο σπίτι σε καθημερινή βάση πιέζοντας τις με τα δάχτυλα του. Η πίεση πρέπει να γίνεται 5-6 φορές την ημέρα. Με την συνεχιζόμενη αυτή διέγερση βελτιστοποιούνται τα αποτελέσματα της θεραπείας στο ιατρείο ενώ παράλληλα μειώνεται και ο αριθμός των συνεδριών. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στις χρόνιες καταστάσεις όπως ο χρόνιος πόνος καθώς και στην θεραπεία διακοπής καπνίσματος και την αποτοξίνωση από αλκοόλ και ουσίες.

Η συνεχιζόμενη διέγερση των ωτικών σημείων μπορεί να γίνει με την τοποθέτηση:

• Σπόρων Βακάριας. Είναι μικροσφαιρίδια που προέρχονται από το φυτό Βακάρια που ανήκει στην οικογένεια των cariofillacee και είναι μικρά σποράκια μαύρα λεία και σκληρά προσαρμοσμένα σε μικρό αυτοκόλλητο που κολλάει στο αυτί. Παραμένουν από 2-3 μέρες έως μία εβδομάδα και ο ασθενής τα ενεργοποιεί πιέζοντας τα. Δύο με τρεις μέρες πριν την επόμενη θεραπεία στο ιατρείο αφαιρούνται από τον ασθενή προς αποφυγή ερεθισμών.

Είναι αρκετά δημοφιλή, και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ χρήσιμα όπως σε ασθενείς με διαταραχές πηκτικότητας ή βαλβιδοπάθειες όπου υπάρχει σχετική αντένδειξη για τοποθέτηση ημιμόνιμων βελονών. ΦΩΤΟ

• Μεταλλικών σφαιριδίων: Είναι μικρά ατσάλινα σφαιρίδια επικαλυμμένα με χρυσό , ασήμι ή τιτάνιο (προς αποφυγή αλλεργικών αντιδράσεων) πιο μικρά σε μέγεθος από τα σποράκια Βακάριας και ισχύει γι αυτά ότι ισχύει για τα τελευταία. ΦΩΤΟ
• Ημιμόνιμων αυτοκόλλητων βελονών.  Είναι πολύ δημοφιλείς, ειδικά αυτές που κυκλοφορούν στο εμπόριο σήμερα, οι οποίες είναι πολύ απλοποιημένες και διακριτικές, ενώ έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα ότι υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη ( από 0,3 – 2mm μήκος), και μας δίνεται έτσι η δυνατότητα να ερεθίζουμε σωστά τα διάφορα σημεία στο αυτί ανάλογα με την περιοχή νεύρωσης που βρίσκονται. Η διέγερση των σημείων γίνεται και εδώ με πίεση με τα δάχτυλα 5-6 φορές την ημέρα.

Είναι προσαρμοσμένες σε πολύ διακριτικό αυτοκόλλητο (στο χρώμα του δέρματος) και μπορούν να παραμείνουν στο αυτί μέχρι και τρεις εβδομάδες για καθημερινή διέγερση των σημείων στο σπίτι. Δύο μέρες πριν την επόμενη θεραπεία στο ιατρείο ο ασθενής τις αφαιρεί και τοποθετεί λίγο οινόπνευμα στα σημεία που ήταν τοποθετημένες. 

Ενδείξεις Ωτοθεραπείας

Τα μέχρι τώρα επιστημονικά δεδομένα καθώς και η κλινική εμπειρία, δείχνουν ότι η Ωτική διέγερση και Ωτοθεραπεία αποτελεί θεραπευτική μέθοδο ικανή να παρέμβει εύκολα και γρήγορα σε πολλές παθολογικές καταστάσεις με πολύ καλά αποτελέσματα.

Οι κύριες ενδείξεις της είναι:

ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΟΞΕΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΟΥ ΠΟΝΟΥ

(Αυχεναλγίες, Οσφυαλγία, Ισχιαλγία, Επώδυνος ώμος , Οστεοαρθρίτιδα γόνατος, Επικονδυλίτιδα, Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, Ινομυαλγία,  Μεσοπλεύρια νευραλγία,  Κεφαλαλγία , Ημικρανία, Νευραλγία Τριδύμου και Προσωπικού , Μετεγχειρητικός πόνος, Παρηγορητικά στον καρκινικό πόνο)

ΨΥΧΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Stress και χρόνιο άγχος, Διαταραχές πανικού, Φοβικές διαταραχές, Αϋπνία, Ήπια καταθλιπτική συνδρομή, Βελτιστοποίηση της απάντησης στο stress

ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ

Ίλιγγοι , Τικ, Τρόμοι, Συμβολή στην αποκατάσταση μετά από εγκεφαλικό

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑ

Ευερέθιστο έντερο, Δυσκοιλιότητα, Ναυτία και Έμετος, Κολικός των χοληφόρων, Αιμορροΐδες,

ΜΑΙΕΥΤΙΚΗ – ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΑ

Δυσμηνόρροια, Προεμμηνορησιακό σύνδρομο, Αμηνόρροια, Κλιμακτηριακά – Εμμηνοπαυσιακά  συμπτώματα, Υπερέμεση κύησης, Υπογονιμότητα

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Νευροδερματίτιδα, Κνίδωση , Κνησμός αλλεργικής αιτιολογίας, Έκζεμα  

ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΑ- ΩΡΛ

Αλλεργική βρογχίτιδα – άσθμα, Αλλεργική ρινίτιδα – ιγμορίτιδα, Εμβοές

ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑ

Λειτουργικές (μη-οργανικές) αρρυθμίες, Διαταραχές του Αυτόνομου νευρικού  συστήματος (Συμπαθητικού – Παρασυμπαθητικού)

ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ

Σύνδρομο επώδυνης κροταφογναθικής άρθρωσης, Άγχος πριν από οδοντιατρική επέμβαση, Πόνος μετά από εξαγωγή δοντιού, Βρουξισμός (τρίξιμο δοντιών)

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ- ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΥΛΙΜΙΩΝ-

Η Ωτοθεραπεία συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό στο θεραπευτικό πλαίσιο αντιμετώπισης των διατροφικών συμπεριφορών,  με δράσεις όπως:

Συμμόρφωση στην διατροφή, Έλεγχος συναισθηματικής πείνας, Ελάττωση προσλαμβανόμενης τροφής, Ελάττωση τσιμπολογήματος, Έλεγχος βουλιμιών και ακατάσχετης επιθυμίας για γλυκά, Θετική επίδραση στον μεταβολισμό

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ

 Διακοπή καπνίσματος, Απεξάρτηση από αλκοόλ και από ουσίες

ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Ως στάση σώματος, ορίζεται η θέση του σώματος μας στο χώρο, καθώς και η σχέση που έχουν μεταξύ τους τα διάφορα τμήματα του σώματος. Στη  σωστή στάση σώματος συμβάλλουν παράγοντες νευροφυσιολογικοι, εμβιομηχανικοί – μυοσκελετικοί,  συναισθηματικοί, ψυχολογικοί. Ως εκ τούτου λοιπόν , όταν μιλάμε για στάση σώματος δεν εννοούμε μία απλή στατική και άκαμπτη κατάσταση που έχει να κάνει μόνο με μύες αρθρώσεις και οστά, αλλά μία δυναμική και συνεχώς διαδραστική σχέση του σώματος μας με το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Παίρνουμε δηλαδή μία στάση ή καλύτερα μία σειρά στάσεων, που εξαρτάται:

• Από την κατάσταση του περιβάλλοντος εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή
• Από τις κινήσεις που θέλουμε να εκτελέσουμε

        Η περίπλοκη αυτή λειτουργία για να γίνει χρειάζεται                

ένα πολύπλοκο και ολοκληρωμένο σύστημα από δομές και κατασκευές που επικοινωνούν μεταξύ τους και αποτελούν το Τονικό Στασιολογικό Σύστημα, το οποίο μας εξασφαλίζει τον αυτόνομο και εκούσιο έλεγχο και μας επιτρέπει να επιτυγχάνουμε την όρθια στάση. Το σύστημα αυτό αποτελείται από:

– το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, το οποίο επεξεργάζεται πληροφορίες για το σχήμα του σώματος, που προέρχονται από τους υποδοχείς του περιφερικού συστήματος

– τους υποδοχείς του περιφερικού συστήματος (ποδικούς , οπτικούς , στοματογναθικούς δερματικούς, μυοσκελετικούς)

-το μυϊκό σύστημα, το οποίο τελικά εκτελεί το αποτέλεσμα της πολύπλοκης αυτής διεργασίας.   

Όλη η παραπάνω λειτουργία, που έχει σαν αποτέλεσμα τη σωστή θέση σώματος τόσο στην κίνηση όσο και στην στάση , με τη λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, ονομάζεται Τονική Στασιολογική Ισορροπία.

Η στάση του σώματος  μας βρίσκεται σε μία σταθερή και προοδευτική διαφοροποίηση που είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας του ίδιου του ανθρώπου, και καθορίζεται από stress, μυοσκελετικά  και ψυχικά τραύματα,  μη φυσιολογικές στάσεις σώματος που διατηρήθηκαν σε βάθος χρόνου, διαταραγμένη αναπνοή, κακή διατροφή κλπ. Όταν συμβεί κάποιο από τα παραπάνω –π.χ. μία οστεοαρθρίτιδα – ή συνδυασμός των παραπάνω –π.χ. ένα ψυχοσυναισθηματικό stress  και κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου ή/και προβλήματα στα πέλματα ή τα ισχία, ή κάποια κεφαλαλγία, τότε η πληροφορία για την στάση του σώματος που φτάνει στο ΚΝΣ είναι «αλλαγμένη» με αποτέλεσμα  το Τονικό Στασιολογικό Σύστημα να αποσταθεροποιείται και να μπαίνει σε μία νέα κατάσταση δυσλειτουργίας με συνέπεια τη μεταβολή της στάσης του σώματος. Η μεταβολή αυτή δεν μπορεί να διορθωθεί αυτόματα , γιατί το Στασιολογικό Σύστημα προσαρμόζεται στις «αλλαγμένες» παθολογικές πληροφορίες, τις οποίες και μεταδίδει στο κινητικό σύστημα, με αποτέλεσμα να εδραιώνεται ένα καινούριο λανθασμένο δίκτυο πληροφοριών και τελικά μία λανθασμένη στάση σώματος. Αυτή έχει σαν αποτέλεσμα μία χρόνια κατάσταση αύξησης της τάσης και του τόνου των μυών, ανώμαλες επιβαρύνσεις στη σπονδυλική στήλη, και τις αρθρώσεις, και τέλος φλεγμονή και εκφύλιση όλου του κινητικού συστήματος.

Η διόρθωση και επαναφορά του Τονικού Στασιολογικού Συστήματος επομένως , έχει να κάνει με την  αιτιολογική διόρθωση των επιμέρους επώδυνων και μυοσκελετικών προβλημάτων (αρθρίτιδες δισκοπάθεια κεφαλαλγία) κλπ ή άλλων παραγόντων ( stress, εμβοές ίλιγγοι) κλπ. Ουσιαστικά η θεραπεία έχει σκοπό να δώσει τέτοια ερεθίσματα, με στόχο να διαφοροποιήσει την πληροφορία για το σχήμα του σώματος που φτάνει στο ΚΝΣ , και να επαναφέρει τη σωστή στάση μέσα στο χρόνο. Να γίνει δηλαδή ένας Στασιολογικός Επαναπρογραμματισμός.

Ο ερεθισμός του πτερυγίου του αυτιού, συμβάλλει πολύ στην διαδικασία αυτή του επαναπρογραμματισμού , διότι εκτός του ότι υπάρχουν σημεία στο αυτί που αντιστοιχούν στα συστήματα και τα όργανα που πάσχουν, υπάρχουν κι άλλα σημεία που έχουν δράση άμεση πάνω στη στάση του σώματος. Έτσι η Ωτοθεραπεία δρώντας στο Τονικό Στασιολογικό Σύστημα μπορεί, πολλές φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα , να χαλαρώσει τους μύες και τις περιτονίες τους, και να επαναφέρει τη σωστή πληροφορία για τη στάση του σώματος.   

Αντενδείξεις Ωτοθεραπείας

ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

• Άρνηση του ασθενούς
• Φλεγμονές και μολύνσεις στο πτερύγιο του αυτιού
• Ασθενής ανήσυχος και μη συνεργάσιμος (ψυχικά προβλήματα , άνοια, νοητική υστέρηση)
• Μη διαγνωσμένο άλγος στον θώρακα ή την κοιλιά
• Ανώμαλη αντίδραση στην ωτική διέγερση όπως επιδείνωση των συμπτωμάτων, ζάλη , λιποθυμική τάση

   ΣΧΕΤΙΚΈΣ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

• Εγκυμοσύνη : Θέλει ιδιαίτερη προσοχή το πρώτο τρίμηνο, κυρίως αν υπάρχει ιστορικό  αποβολών , ενώ από τον πέμπτο μήνα δεν ερεθίζονται τα σημεία που αντιπροσωπεύουν το γυναικολογικό σύστημα. Τέλος , αποφεύγουμε τον διαδερμικό ηλεκτρικό ερεθισμό κάνοντας μόνο ανίχνευση σημείων.
• Βηματοδότες – Απινιδωτές : σε ασθενείς που φέρουν τέτοιες συσκευές  δεν επιτρέπεται η ηλεκτρική ανίχνευση ούτε εφαρμόζεται  ηλεκτρική διέγερση
• Ιστορικό ενδοκαρδίτιδας: δεν  χρησιμοποιούμε βελόνες, ενώ επιτρέπονται τα μεταλλικά σφαιρίδια και οι σπόροι Βακάριας
• Παιδιά : δεν χρησιμοποιούμε βελόνες ενώ πολύ καλά ανεκτά είναι οι σπόροι Βακάριας και τα μεταλλικά σφαιρίδια
• Χρήση φαρμάκων από τους ασθενείς που μπορεί να μεταβάλλουν την ευαισθησία του πτερυγίου, μειώνοντας την απάντηση στην θεραπεία, ενώ μπορεί να εμποδίσουν μία σωστή ωτική διάγνωση. Τέτοια είναι η κορτιζόνη , τα νευροληπτικά και οι βενζοδιαζεπίνες σε μεγάλες δόσεις

Παρενέργειες

• Λιποθυμία , Ίλιγγοι , Βραδυκαρδία (λόγω διέγερσης του Πνευμονογαστρικού στην κόγχη)
• Αιμορραγία – Αιμάτωμα
• Πόνος οφειλόμενος στις ημιμόνιμες βελόνες, τα σφαιρίδια ή τα σποράκια
• Παροδική επιδείνωση των συμπτωμάτων
• Φλεγμονές και μολύνσεις στα σημεία τοποθέτησης των βελονών , Περιχονδρίτιδα και Χονδρίτιδα του πτερυγίου
• Βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα

Θεραπευτικό πλάνο

Γενικά στις περιπτώσεις μίας οξείας παθολογίας,  κυρίως σε ότι αφορά οξύ μυοσκελετικό πόνο, η βελτίωση μετά την ωτοθεραπεία, είναι εμφανής μέσα στα πρώτα εικοσιτετράωρα, ενώ πολλές φορές υπάρχει βελτίωση και κατά τη διάρκεια της ίδιας της συνεδρίας.

Αν τώρα δεν υπάρχει βελτίωση μέσα στις πρώτες συνεδρίες, τότε η  θεραπεία αλλάζει και αναπροσαρμόζεται.

Σε πολύ επώδυνες περιπτώσεις οξέος πόνου η αρχική συχνότητα μπορεί να είναι μέχρι και δύο φορές την εβδομάδα για τον πρώτο μήνα , ενώ στη συνέχεια η θεραπεία μπαίνει σε εβδομαδιαία βάση για όλον τον πλήρη κύκλο θεραπειών (8-12 συνεδρίες). Σταθεροποίηση του αποτελέσματος μπορεί να γίνει για λίγες  φορές ακόμη με συχνότητα κάθε   3-4 εβδομάδες.