Συνήθως αφορούν  στην άρθρωση του γόνατος και του ώμου  όπου αποτελούν και τα πιο συχνά προβλήματα πόνου και δυσλειτουργίας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι τοπικά αναισθητικά, κορτιζόνη, υαλουρονικό οξύ.

Οστεοαρθρίτιδα γόνατος

Είναι η πιο συχνή πάθηση. Οφείλεται στην προοδευτική εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου μέχρι τελικής καταστροφής του (τελικό στάδιο) όπου ένδειξη έχει η ολική αρθροπλαστική.

Ασθενείς που βρίσκονται σε ενδιάμεσα στάδια της νόσου και δεν ωφελούνται από τα φάρμακα ή έχουν αντένδειξη γι αυτά (απλά αναλγητικά ,αντιφλεγμονώδη), ή δεν θέλουν να χειρουργηθούν ή δεν μπορούν λόγω επιβαρυμένης γενικής κατάστασης, μπορούν να ανακουφιστούν με Ενδαρθρική χορήγηση φαρμάκων. Το υαλουρονικό οξύ έχει προσφέρει σημαντική ανακούφιση από τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος και έχει δώσει λύση σε πολλούς , κυρίως ηλικιωμένους, ασθενείς.

 Αρχικά να πούμε ότι το υαλουρονικό οξύ είναι  ουσία που περιέχεται φυσιολογικά στον αρθρικό χόνδρο και το αρθρικό υγρό. Η χρησιμότητα του έγκειται στο ότι αφενός λιπαίνει την άρθρωση ,μειώνοντας έτσι τις τριβές και τη φθορά της κίνησης,  αφετέρου απορροφά τους κραδασμούς από τα φορτία στην άρθρωση. Στους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, το υαλουρονικό οξύ είναι μειωμένο στην πάσχουσα άρθρωση. Μελέτες έχουν δείξει ότι έγχυση στην άρθρωση του γόνατος υαλουρονικού, επιφέρει σημαντική ανακούφιση από τον πόνο γιατί λιπαίνει την άρθρωση, μειώνει την τριβή, και αυξάνει την απορρόφηση των κραδασμών. Παράλληλα έχει και αντιφλεγμονώδη  δράση, ενώ προκαλεί και τον ίδιο τον οργανισμό να συνθέσει αυξημένες ποσότητες υαλουρονικού από μόνος του. Επίσης , συγκριτικά με την κορτιζόνη , φαίνεται ότι πλεονεκτεί , καθώς έχουν δείξει μελέτες ότι η δράση του διαρκεί περισσότερο και στερείται των παρενεργειών της τελευταίας.

Υπάρχουν διάφορα σκευάσματα υαλουρονικού οξέως, για τα περισσότερα από τα οποία απαιτείται μία έγχυση κάθε εβδομάδα για 3-4 εβδομάδες,  ενώ τελευταία, κυκλοφορούν και σκευάσματα μεγαλύτερης συγκέντρωσης  που απαιτούν λιγότερες εγχύσεις και συνεπώς μειωμένη ταλαιπωρία των ασθενών. Τα αποτελέσματα από τη θεραπεία γίνονται εμφανή από την 4^η εβδομάδα , μεγιστοποιούνται περίπου στην 12^η , και διαρκούν μέχρι 10-12 μήνες, ενώ μπορεί να γίνει επανάληψη της θεραπείας.

Η θεραπείες γίνονται στο ιατρείο μας και είναι ανώδυνες. Ο ασθενής είναι ξαπλωμένος και χαλαρός και αφού γίνει εξέταση του γόνατος και ψηλάφηση των οδηγών σημείων, εφαρμόζεται σχολαστική αντισηψία της περιοχής, και η όλη διαδικασία γίνεται υπό αυστηρά άσηπτες συνθήκες και διαρκεί λίγα λεπτά. Συστήνεται στον ασθενή να μην κουράσει το γόνατο για 1-2  24/ωρα, κάποιες παρενέργειες , όπως πόνος από την ένεση, λίγο πρήξιμο, καθώς και ερυθρότητα είναι παροδικά κι ο ασθενής μπορεί να τα αντιμετωπίσει με τοποθέτηση παγοκύστης.

Αντενδείξεις αποτελούν γνωστή αλλεργία στο φάρμακο, ενεργής φλεγμονή στο δέρμα της περιοχής και η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων (προαπαιτείται η διακοπή τους για κάποιες μέρες).



Αρθροπάθεια ώμου

Η περιοχή του ώμου αποτελείται από δύο αρθρώσεις, την ωμοβραχιόνια άρθρωση (μεταξύ βραχιόνιου οστού και ωμοπλάτης), και την ακρωμιοκλειδική άρθρωση ( μεταξύ ωμοπλάτης και κλείδας).

Οι πιο συχνές παθήσεις που έχουν ένδειξη για ενδαρθρική θεραπεία είναι η οι φλεγμονές της άρθρωσης (θυλακίτιδες), η ωμοβραχιόνια περιαρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, έντονος πόνος ηρεμίας, καθώς και  πόνος στον ώμο με αντανάκλαση στην περιοχή πίσω από το αυτί , σε συνδυασμό με περιορισμένη κινητικότητα του ώμου (ακρωμιοκλειδική άρθρωση).  

Οι εγχύσεις μπορούν να γίνουν στο ιατρείο με ασφάλεια, δεν διαρκούν πολύ και ο ασθενείς μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του αμέσως μετά.

Η έγχυση στην ωμοβραχιόνια άρθρωση γίνεται είτε με πρόσθια είτε με οπίσθια προσπέλαση (φωτο).

Στην πρόσθια προσπέλαση ο ασθενής είναι καθιστός με το πάσχον χέρι να κρέμεται ελεύθερα , ενώ στην οπίσθια προσπέλαση ο ασθενής είναι πάλι καθιστός, με το πάσχον χέρι να κρέμεται σε ελαφρά απαγωγή και έσω στροφή. Πριν από την ένεση γίνεται πάντα πολύ σχολαστική αντισηψία της περιοχής προς αποφυγή σηπτικής αρθρίτιδας.  

Η έγχυση στην ακρωμιοκλειδική άρθρωση γίνεται με τον ασθενή και πάλι καθιστό, και ψηλαφάται η άρθρωση μεταξύ της κλείδας και του ακρωμίου της ωμοπλάτης, και η βελόνα κατευθύνεται κάθετα, αφού πρώτα έχει γίνει σχολαστική αντισηψία της περιοχής. Η άρθρωση αυτή, έχει μικρό όγκο και γι αυτό χορηγείται πολύ μικρή ποσότητα φαρμάκου, ενώ ένα ποσοστό 25% των ασθενών αναφέρει παροδική αύξηση του πόνου μετά την έγχυση, πράγμα για το οποίο γίνεται ενημέρωση εκ των προτέρων. Μετά το τέλος της έγχυσης ασκείται για λίγα λεπτά πίεση στο σημεία προς αποφυγή αιματώματος.